Με ρωτάτε γιατί δεν πάω στο νησί μου.Η απάντηση είναι: Όταν θέλω να πάω, θα πάω. Ελπίζω να θυμηθώ να σας ρωτήσω.Εσείς, όμως, με ποιά ιδιότητα με ρωτάτε -και μάλιστα με αυτό το αυστηρό ύφος, που από μακρυά θυμίζει τον χρυσαυγίτη υποψήφιο στη λαϊκή;Ξέρετε για ποιόν λόγο ήρθα; Ή έτσι ανάλογα, κάποιοι σταμάτησαν τους γονείς σας στα διόδια, όταν κατέβαιναν από τον Έβρο; Αν εξυπονοείτε ότι αυτή η πόλη ανήκει μόνο σε όποιους την αγαπάνε, πολύ ρομαντικά το θέτετε.Οι πόλεις ανήκουν (δυστυχώς ή ευτυχώς) σε όλους εξ ίσου. Ανήκουν και σε όσους τις έχουν ανάγκη και σε όσους τις κάνουν καλύτερες, και σε όσους τις κάνουν ανθρωπινότερες. Ανήκουν και σε τύπους σαν τον Ίακχο και λοιπά “αστικά” μορμολύκεια, που νομίζουν ότι επειδή γεννήθηκαν στους Αμπελόκηπους τους επιτρέπεται να φωνάζουν από τηλεοράσεως "Γεμίσαμε βλάχους, πηγαίνετε στα χωριά σας", ή τύπους σαν κι εσάς που τόσο εύκολα ξεχνάνε ότι ο παππούς τους έβοσκε κοπάδια στα βουνά της (τότε) Τουρκίας, κάνοντας την Αθήνα πόλη μίσους και στενής μνήμης. Πόλη, που αν αφηνόταν αποκλειστικά στα χέρια τους, μια μέρα θα έσβηνε από το χάρτη, όπως οι αστοί που εκφυλίζονται αν δεν σμίξουν εγκαίρως με λίγο χωριάτικο αίμα (όρα Γατόπαρδος).Και για να μην έχετε απορίες, κατάγομαι από την Ζάκυνθο. Και μόνο ζήλεια δεν μπορώ να νοιώσω για το αστικό κλέος κάθε μανταμ Σουσούς.