Διαβάζοντας πολλά από τα σχόλια βλέπω πως κολλήσαμε στις μπύρες και το Lifestyle του Γιάννη. Χάσαμε, όμως, το νόημα, κυρίως ο ein Steppenwolf αλλά και πολλοί άλλοι που ασχολούνται με σαχλαμάρες, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Δε σας αρέσει που πίνει μπύρες και καπνίζει; Ωραία. Ας δούμε πως αντικαθίστανται πανεύκολα αυτά τα έξοδα. Πχ. θα μπορούσε : -να αγοράσει βιβλία γιατί ίσως έχει το θράσος να του αρέσει το διάβασμα (περίπου 15 ευρώ το ένα και καλύτερα να τα διαβάζεις αργά για να κρατάνε), -να αγοράσει κάλτσες γιατί τρύπησαν και μια φορά το χρόνο στις εκπτώσεις παντελόνι, t-shirts, πουλόβερ, πουκάμισο, - να πληρώσει ταξί στις απεργίες των ΜΜΕ γιατί δεν τον παίρνει να μην πάει στη δουλειά (εμένα μου βγαίνει 14 – 16 ευρώ το πήγαινε-έλα την κάθε μέρα απεργίας και δεν έχω δυνατότητα carpooling)- να φροντίσει ένα κατοικίδιο (προσωπικά χρειάστηκα 90 ευρώ για τη θεραπεία μιας γάτας την οποία λέω να μην πετάξω στο δρόμο και να μην την αφήσω να πεθάνει, αν δεν έχτε αντίρρηση).Να δούμε κι άλλα σενάρια, τα οποία μου έχουν τύχει:- ο πατέρας μου χειρουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη και τα πήγαινε-έλα μου με το τρένο από την Αθήνα τα ΣΚ πρέπει να πήγαν 200 ευρώ -μετά από το χειρουργείο, ο μπαμπάς χρειάστηκε φυσιοθεραπεία την οποία δεν καλύπτει το ασφαλιστικό του ταμείο, αστον να σαπήσει τον παππού (20 ευρώ η συνεδρία επί 30 μέρες = 600 ευρώ)-η εφορία -είτε πρόκειται για παρακρατήσεις μισθού κατευθείαν από τον εργοδότη, είτε πρόκειται για το φόρο τον οποίο πληρώνω- αφαιρεί ένα σημαντικό ποσό και δεν έχει υπολογιστεί στο υποθετικό σενάριο του Γιάννη. -οι γονείς μου είναι γέροι και άρρωστοι, με τσακισμένες συντάξεις και υποχρεωτική συμμετοχή στα φάρμακά τους. Όχι μόνο δεν μπορούν να με βοηθήσουν αλλά συχνά τους βοηθάω εγώ. Θέλετε κι'άλλα; - δεν έχω κάνει δώρο σε κανένα φίλο εδώ και 2-3 χρόνια-παρόλο που ξέρω να πλέκω, να ράβω, να κεντάω, να ζωγραφίζω, να δημιουργώ, το κράτος μου κάνει πολύ δύσκολο (σχεδόν απαγορευτικό) το σενάριο να εργαστώ ως μισθωτή και ως ελεύθερη επαγγελματίας ταυτόχρονα. Δε συμφέρει. Όποτε, ή θα πουλάω στη ζούλα και δε θέλω ή απλά δεν θα το κάνω. Δεν μου περνάει καν απο το μυαλό να μάθω κάτι καινούργιο.-πέρσι έπρεπε να κάνω μια επείγουσα γυναικολογική εξέταση και δανείστηκα τα λεφτά-είχα το θράσος να θέλω να μάθω άλλη μια ξένη γλώσσα αλλά δεν έχω λεφτά-όχι. Δε βγαίνω, δεν πίνω, δεν παραγγέλνω φαγητό, δε νοικιάζω ταινίες. Δεν πηγαίνω σε μουσεία, δεν κάνω εκδρομές, δεν πηγαίνω σινεμά / θέατρο / συναυλίες. Αυτά τα κουλτουριάρικα είναι πολυτέλειες που δε μου αρμόζουν, ε; Μαγειρεύουμε στο σπίτι, παίρνω ταπεράκι στη δουλειά, ταξιδεύω περίπου 3 ώρες την ημέρα με ΜΜΕ για να πάω σπίτι-δουλειά-σπίτι, εξού και θα ήταν χρήσιμο ένα βιβλίο ή ένα πλεκτό στη διαδρομή για να μη γίνω τελείως χαϊβάνι αλλά αυτό τον καιρό είμαι ταπί και έτσι ξαναδιαβάζω τα ίδια βιβλία να τα εμπεδώσω, βρε αδερφέ. Ελεος πια με τη "λογιστική" που έχουν κάνει πολλοί σχολιαστές και έλεος με τη θεωρία πως αφού φτάνουν για να επιβιώνεις, τότε βολέψου. Άσε που δε σου φτάνουν για να επιβιώσεις αν αρρωστήσεις ή αρρωστήσει ένας αγαπημένος σου άνθρωπος. Αυτή η λογική μας έχει κάνει να μην αντιδρούμε σε τίποτα.
