Τα €511 ή €440 ή €250 ή €586 κτλ. δεν είναι πολλά λεφτά και είναι λογικό όποιος τα παίρνει να μην είναι ευχαριστημένος και να επιθυμεί περισσότερα.Μέχρι να καταφέρει όμως να πάρει περισσότερα, καλό θα είναι να μην αγνοεί την πραγματικότητα και να μη βγαίνει έξω για μπύρες στη μέση του μήνα όταν του έχουν μείνει €30 στην τσέπη και η μπύρα έξω κάνει τα οκταπλάσια απ' ό,τι στο σουπερμάρκετ. Οι Έλληνες δυστυχώς αγνοούν την πραγματικότητα και καταναλώνουν σε δυτικά επίπεδα, παρόλο που το επίπεδο παραγωγής δεν συμβαδίζει. Αυτό το καταφέρνουν με δανεισμό, τόσο σε κρατικό επίπεδο όσο και σε ατομικό, με φόρτωμα της πιστωτικής, με καταναλωτικά δάνεια, με μισθούς, συντάξεις και άλλες παροχές που χρηματοδοτούνται απ' τον κρατικό δανεισμό κτλ. Τώρα βέβαια που οι στρόφιγγες έχουν κλείσει, υπάρχει πρόβλημα, αλλά ο Γιάννης δεν το βάζει κάτω: μπορεί να τον λυπηθούν οι γονείς του ή οι φίλοι του ή οι ξένοι (διαβάζοντας Lifo) και ν' αρχίσουν να μας ξαναδανείζουν προκειμένου ο Γιάννης να χαρεί τα νιάτα του που δεν έρχονται δεύτερη φορά.Ας επιστρέψουμε όμως στην πραγματικότητα. Είναι δικαίωμά σου να μην είσαι πουριτανός της κατανάλωσης, αλλά να θες να καταναλώνεις ελεύθερα και την τυρόπιτα και τον καφέ σου και την μπίρα σου και στα μπουζούκια να πηγαίνεις και ταξίδια κι αυτοκίνητο ωραίο να έχεις κι ό,τι άλλο θέλεις. Τ' αγαθά αυτά όμως δεν είναι τζάμπα. Στον καπιταλιστικό παράδεισο δεν απλώνεις απλώς το χέρι και παίρνεις ό,τι σου αρέσει, όπως φαντάζομαι γίνεται στους παραδείσους των θρησκειών, αλλά πρέπει να το πληρώσεις. Για να έχεις όμως να πληρώσεις, ειδικά τώρα που οι δανειστές ξύπνησαν, πρέπει ν' ανεβάσεις αντίστοιχα και την παραγωγή σου. Εσείς αντί να κάνετε αυτό, απλώς διεκδικείτε υψηλότερους μισθούς, διότι ως γνωστόν «λεφτά υπάρχουν». Ε, βρείτε τα τα λεφτά όπου υπάρχουν και… καλοφάγωτα!