Εμείς "τα βγάζουμε πέρα" (σε εισαγωγικά) ως εξής: εγώ, 8ωρη πρωινή δουλειά (η οποία έχει τουλάχιστον 3πλασιαστεί σε σχέση με παλαιότερα, λόγω έλλειψης προσωπικού, και όπου έχει γίνει ήδη μία καλή πρωτη μείωση μισθού.. και βλέπουμε ως προς το μέχρι πότε θα υπάρχει αυτή η δουλειά). Έπειτα, απογευματινή-βραδυνή-νυχτερινή εργασία από 6 ως 8 ώρες, εκτάκτως μπορεί και παραπάνω, καθημερινά και Σαββατοκυριακα, αργίες κ.λπ., με αποδοχές που μειώθηκαν στα μισά ή και παρακάτω. Ο σύζυγος, 8ωρη πρωινή εργασία (με κάποια μείωση μισθού και επίσης άγνωστο για πόσο). Στο ψάξιμο για 2η. Άρα, 3 δουλειές (και είμαστε και υπερ-ευχαριστημένοι που είμαστε τόσο τυχεροί και έχουμε δουλειά!!), εγώ δουλεύω 14-16 ώρες τη μέρα, ύπνος 2-3 ώρες, 4 στην καλύτερη. Σπίτι ρημαγμένο, δεν μαγειρεύουμε, δεν καθαρίζουμε (πότε να προλάβουμε;), στα όρια της υπερκόπωσης, αν δεν τα έχουμε ήδη περάσει, οργανισμός κατεστραμμένος, σώμα δυσλειτουργικό και καμμένο από τα ξενύχτια. Και, εννοείται, ΔΕΝ θα βγαίναμε ούτε για πλάκα, αν δεν πλήρωναν οι γονείς τη μιση εφορία, κανα λογαριασμό φυσικού αερίου, το ΕΕΤΗΔΕ σχεδόν όλο, τα κοινόχρηστα, το μισό σουπερ μάρκετ, αν δεν τρώγαμε εκεί μέρα παρά μέρα.Αλλά αν μπορούσαμε να προβλέψουμε όλα αυτά, όταν άρχισα να δουλεύω, δεν θα αγόραζα σπίτι δικό μου, που το χρυσοπληρώνω τώρα (δάνεια, εφορίες, ΕΕΤΗΔΕ, λογαριασμοί, κοινόχρηστα) ούτε αυτοκίνητο ούτε τίποτα. Φάτα τώρα.. και τρέμε μην χάσεις τη δουλειά σου.. και τις 3 δλδ....