Λοιπόν, ειχα κι εγώ έναν τέτοιο επισκέπτη γάτο, τον γλυκιτατο βαρύ(τζάμπα)μάγκα Ζάππα (γιατί είχε ένα μουσάκι σαν του Φράνκ). Πολυ ωραίος τύπος, χαλαρός κι απόμακρος. Μου πήρε πάρα πολύ καιρό να τον ψήσω ότι μπορεί να με εμπιστευτεί, και με μεγάλη μου ικανοποίηση τα κατάφερα! Ο Ζάππας λοιπόν, ΟΛΟ τον χρόνο σαβούρωνε,έτρωγε λες και θάρθει το τέλος του κόσμου τώρα. Και φούσκωνε, φούσκωνε, φούσκωνε- για να καταλάβεις ο Γκάρφιλντ μπροστά του ήταν μανεκέν. Αλλά, όταν έβγαινε στην γύρα έλιωνε ο ερωτύλος από το παθος του. Πριν από 3 μήνες κι αφού είχε ολοκληρώσει την διαδικασία της πάχυσνης του, βγήκε για τσάρκα. Και δεν έχει επιστρέψει ακόμα.... Εγώ, ρομαντικός τύπος καθώς είμαι, θέλω να τον σκέφτομαι οικογενειάρχη, νάχει στήσει τσαρδάκι με την καλή του και να μεγαλώνουν μαζί τα μωρά τους. Αλλά, πάλι δεν ξέρεις, μπορεί άμα πεινάσει να γυρίσει. Τον δρόμο μας τον ξέρει.