Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η ελληνική οικονομία πρέπει να αναθερμανθεί. Το θέμα είναι με ποιό τρόπο θα πρέπει να γίνει αυτό. Δε νομίζω δηλαδή ότι το κράτος μπορεί να παρέμβει ουσιαστικά σ' αυτή την κατεύθυνση. Και αυτό γιατί η παρεμβολή του σημαίνει:1. Αλλοίωση των κινήτρων. Δηλαδή, με ποιό κριτήριο ένας κρατικός παράγοντας θα ορίσει π.χ. ότι ο τομέας Χ χρήζει επιδότησης και ο τομέας Ψ όχι; Πώς θα αποφευχθούν τα φαινόμενα να επιδοτούνται τομείς όπως η καλλιέργεια βαμβακιού (που εξασφαλίζει μόνο ζημία, λόγω της χαμηλής του τιμής); Δυστυχώς, δεν υπάρχει καλύτερη εναλλακτική από το να αφήνουμε την πραγματική οικονομία να δράσει σύμφωνα με τα μηνύματα της αγοράς και τη δική της πληροφόρηση. Δοκιμή-και-λάθος, λοιπόν.2. Φορολογία (επιπρόσθετη) για να εξασφαλισθούν οι πόροι για να γίνει δυνατή αυτή η επιδότηση. Ας το πούμε ξεκάθαρα: η κοινωνική πολιτική γίνεται πάντα με τα λεφτά των άλλων. Τα επιδόματα ανεργίας προέρχονται από τα λεφτά των φορολογούμενων και το βλέπω ηθικό και σωστό, αλλά δε βλέπω σωστό να επιδοτούμε επιχειρηματίες.