Μου έφερες στη μνήμη κάτι βράδυα αξημέρωτα.Το Salo του Pazolini στο STUDIO της Αμερικής,τα καλοκαιρινά αφιερώματα του ΛΙΛΑ,της οδού Νάξου, σε όλους τους ποιητές της οθόνης, "Το χρήμα" του Μπρεσόν στη ταράτσα του BOX,τον Μαγεμένο αυλο του Μπέργκμαν στο ΙΛΙΟΝ της οδού Τροίας,τον Ταρκόφσκι,ολάκερο, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση της οδού Μασσαλίας και άλλα, που να θυμάμαι τώρα.Και μετά ήλθε το internet και γίναν όλα προσιτά και μικρά.Και χάθηκε η αίσθηση-του χωρόχρονου (ίσως, πάλι). Οι καλές τέχνες θα υπάρχουν, ακόμα κ η εβδομη, κι ας κατήντησε μικρή λόγω τηλεόρασης ή υπολογιστή.(Φαντάσου στο iPad να βλέπεις Κουροσάβα).Χαίρε Στάθη.
