νοσταλγία υπάρχει περιρρέουσα..από την φωτογραφία στο πανω μέρος μέχρι και την τελεία της υπογραφής.Δεν είναι η απώθηση, που όλοι λίγο πολύ καταφέρνουμε πολύ καλά στο τέλος, αλλά ο ίδιος ο φόβος που μένει, και μέχρι να τον αποδεχθείς σε κυριεύει μεγαλώνοντας. Αυτό είναι το θέμα.Ωραίο επικείμενο, αλλά στο χορτάρι κρύβονται νομίζω ωραιοτερα πράματα.
