memento mori θυμίσου το θάνατοαν θυμάσαι το θάνατο που όλα τα ισοπεδώνει, όπως λες, ίσως να θυμόμαστε κ να ζούμε..γιατί δεν εκτιμάται η ζωή καλέ μου Στάθη, που έχεις το σεβασμό μου πάντα, είσαι εξερευνητής της αβύσσου του κόσμου καλός, διορατικός, αναζητητής μιας ουσίας..δεν εκτιμάται κάτι αν δεν υπάρχει το αντίθετό του, αν ανά πάσα στιγμή δεν κινδυνεύεις να το στερηθείς..όλα αυτά νιώθω ότι είναι σύνδρομα του δυτικού κόσμου, και μάλιστα του κόσμου αυτού που είναι αποξενωμένος από τους κύκλους της Φύσης..μεγάλωσα σε πόλη κι εγώ, στη Σαλονίκη..αλλά μένω στην επαρχία εδώ κ χρόνια..με τον 6χρονο γιο μου βρήκαμε ποντικάκια που είχε σκοτώσει ο γατούλης ο Τάκης.. και δεν σοκαρίστηκα, του μίλησα γι αυτό πολύ ήσυχα.. τα θάψαμε στο βουνό, "θα γίνουν λουλουδάκια, του είπα, όπως κι εμείς μια ημέρα.."δεν σημαίνει αυτό ότι δεν αντιδρά ο νους του ανθρώπου σε κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει, σε κάτι τετελεσμένο, προδιαγεγραμμένο και άγνωστο..ο Άνθρωπος όλα θέλει να μπορεί να τα αλλάξει, να τα ορίσει..αλλά είναι ένα πράγμα στον Κύκλο, η ζωή κ ο θάνατος..το τραγούδι το θυμάσαι; το παραδοσιακό;"χορέψετε, χορέψετε, τα νιάτα να χαρείτεγιατί σε τούτο το ντουνιά δεν θα τα ξαναβρείτεδώστε του χορού να πάει, τούτη η γη θα μας εφάει, τούτη η γη που τη πατούμε, όλοι μέσα θε να μπούμε.όσοι έχουνε καλή καρδιά και τακτικά γλεντούνε, αυτοί τον ψεύτικο τον κόσμο θα χαρούνε.."ξέρεις τι λείπει συχνά από έναν ζωντανό κ αναζητητή Νου Στάθη μου;η ταπεινότητα. δεν την εννοώ με τη χριστιανική έννοια.παρά με την στωική αντιμετώπιση του >>ό,τι έχω είναι ένα δώρο. και ότι γεννήθηκα ακόμη ήταν μια έκπληξη! Ας κάνω ό,τι μπορώ πιο ωραίο με αυτό, ας εκφράσω τα πιο υπέροχα που είναι μές τον Άνθρωπο κ τα σκοτάδια ακόμη ας τα πολεμήσω με χάρη κ γενναιότητα... και ας αφήσω πίσω καλή γενιά, λίγο ανώτερη πάντα από ότι ήταν η δικιά μου.. θα φήσω το σημάδι μου, είναι η φωτιά μου δυνατή.. αλλά θα πατήσω απαλά στη Γη..