Θεούλη μου (μέρες που είναι!) δε θέλω να φύγω απ' αυτή τη χώρα. Δε θέλω να ξαναρχίσω τη ζωή μου απ' την αρχή. Λατρεύω τη δουλειά μου, τους φίλους μου,ακόμα κι αυτό το "μπιπ" φως της πατρίδας μας!Όμως κάθε φορά που διαβάζω τέτοια κείμενα, νιώθω να μου δείχνουν την έξοδο! Μπράβο για την κυρία που αντέδρασε μ' αυτόν τον τρόπο και κατέγραψε το περιστατικό (φοβάμαι πως εγώ θα αντιδρούσα μέσα στο τρένο, θα με σάπιζαν στο ξύλο και θα στενοχωρούσα τους δικούς μου ανθρώπους!)Μπράβο και στη lifo που τα δημοσιεύει.Βρε παιδιά, είμαστε πολλοί, αυτοί είναι μειοψηφία, γιατί τους αφήνουμε να μας εξευτελίζουν στο σπίτι μας. Πότε, ρε γαμώτο, θα αρχίσουμε να αντιδράμε;;;
