Αν εμένα μου τύχαινε κάτι παρόμοιο θα είχα φρικάρει κανονικά. Καταλαβαίνω την κοπέλα που θέλησε να πάρει πάρει τηλέφωνο την αστυνομία αλλά αντίστοιχα περιστατικά συντελούνται καθημερινά. Δεν είναι μόνο η βία της Χ.Α. η μόνη βία, είναι και οι διάφοροι που αντιγράφουν αυτές τις μαφιόζικες πρακτικές και δρουν ανενόχλητοι τα βράδια. Πριν από λίγες μέρες, έγινα αυτόπτης μάρτυρας ενός περιστατικού που δύο νταγλαράδες με απειλητικό ύφος και στάση είχαν βάλει έναν ανθρωπάκο σε μια γωνία και τον εκφόβιζαν με λέξεις αλλά και με χαστούκια ότι άμα δεν τους πληρώσει (=μάλλον ήταν μέλη κυκλώματος παράνομου δανεισμού) θα τον θάψουν ζωντανό. Απέναντι ήταν κάποιοι θαμώνες σε ένα ουζερί και ούτε που έδειξαν να νοιάζονται καθόλου. Σε μια στιγμή ηρωισμού σταμάτησα και σκέφτηκα να τα βάλω μαζί τους αλλά ξεπρόβαλλε ένα κεφάλι από μια παρκαρισμένη μερσεντέ με φιμέ τζάμια και μου έκανε νόημα ότι θα με "καθαρίσει". Δεν ξέρω ειλικρινά αν ανήκαν στην Χ.Α. ή αν ήταν πληρωμένοι δολοφόνοι. Όσο η κρίση βαθαίνει, τόσο θα μεγαλώνει και η τάση των ανθρώπων για ξύλο και επίδειξη μαγκιάς στο όνομα της ξεπεσμένης τους ζωής. Δεν ξεχνώ την υπόθεση της Μανωλάδας αλλά ούτε καταπίνω 1 χρόνο μετά το γεγονός ότι χιλιάδες συμπολίτες επέλεξαν να ψηφίσουν όπως ψήφισαν και να δώσουν θέση σε ένα κόμμα στο κοινοβουλίο που ήξεραν τι αντιπροσώπευε. Ο κόσμος δεν είναι ρόδινα πλασμένος και η βία είναι ένα τσιγάρο που σιγοκαίει και δεν σβήνει ακόμα και αν πατήσουμε την γόπα με το πόδι στο έδαφος. Αντιθέτως, αναζωπυρώνεται και θεριεύει.
