@rareware Σε ότι έχει να κάνει με την φύση και την βιολογία πάνω στον πλανήτη μας μπορώ να σου πω με μεγάλη αυτοπεποίθηση ότι για τα τελευταία τουλάχιστον 3 δισεκατομμύρια χρόνια όχι μόνο δεν είναι απαραίτητη η επίβλεψη των πραγμάτων από κάποιο θεό αλλά ίσα ίσα είναι και ολοφάνερη η απουσία του.Το βασικά ερωτηματικά που παραμένουν στο θέμα "ζωή" (που νομίζω είναι και το πιο σημαντικό ζήτημα για εμάς τους ανθρώπους) έχουν να κάνουν περισσότερο με τα αρχικά στάδια όπου τα βιομόρια συγκρότησαν τις πρώτες οργανωμένες λειτουργικές δομές, τα κύτταρα. Και το πρόβλημά μας έχει να κάνει κυρίως με αυτό που σου λέει ο atman, ότι αυτά τα χρονικά διαστήματα είναι αδύνατο να εξομοιωθούν και να μελετηθούν μέσα σε ένα εργαστήριο. Μισό αιώνα όμως τώρα οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να συνθέσουν από τα απλά μόρια που σίγουρα υπήρχαν στην Γη 3,5 δις χρόνια πριν, τα απαραίτητα βιομόρια από τα οποία αποτελούνται οι ζωντανοί οργανισμοί. Η φύση εδώ στη Γη μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να την κατευθύνει ένας θεός. Και από το πώς είμαστε φτιαγμένοι εγώ κι εσύ είναι σχεδόν φανερό ότι όντως δεν παρενέβη κάποιος θεός. Εγώ σαν άνθρωπος που μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον με αγάπη και προσοχή, με δύο γονείς που μου έδωσαν όσα μπορούσαν, είμαι σε θέση να αγαπάω και να είμαι καλός και σωστός. Όχι επειδή με επιβλέπει κάποιος που θα με κρίνει αλλά επειδή εγώ το επιλέγω και το βρίσκω σωστό.Την μοναξιά που νιώθω εγώ μέσα στο άπειρο που είναι το σύμπαν και η κάμποση ματαιότητα στα πράγματα που μου γίνεται φανερή, κανένας "θεός που μ' αγαπάει" δεν μπορεί να την σβήσει. Ίσα ίσα μόνο τρομακτικό και σαδιστή μπορώ να τον φανταστώ με βάση το πώς είναι τα πράγματα. Ευτυχία και δύναμη όμως μπορώ και βρίσκω στη σχέσεις μου με τους δικούς μου ανθρώπους. Όπως επίσης, κάθε φορά που ανακαλύπτω κατιτίς καινούριο για τον κόσμο, το σύμπαν, τη μουσική για το ένα ή το άλλο μόνο χαρά και δέος μπορεί να με γεμίσει. Όχι επειδή κάποιο σούπερ παντοδύναμο ον τα έφτιαξε με ένα τσουφ αλλά για όλα εκείνα τα σπουδαία που σαν άνθρωποι μοναχοί μας έχουμε καταφέρει μέσα στο τόσο μικρό χρονικό διάστημα που υπάρχουμε. Γιατί μπροστά στα 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια που υπάρχει το σύμπαν, λυπάμαι που θα στο πω, αλλά εμείς δεν υπάρχουμε και πολύ. Είναι παράφορα εγωιστικό και απλοϊκό να θέλουμε να πιστεύουμε ότι ενώ υπάρχει όλος αυτός ο πραγματικά τεράστιος εκπληκτικός κόσμος, κάποιος "εκεί πάνω" νοιάζεται και δίνει σημασία στο τι κάνουμε, θέλουμε και πιστεύουμε.Ακόμα κι έτσι να είναι, εμένα δεν με απασχολεί. Στην ζωή μου δεν επεμβαίνει. Προτιμώ να πιστεύω στις δυνατότητες και στη θέληση του ανθρώπου.
