Η παρουσία των παρατηρητών αλλάζει το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας;Πόσο διαφορετική θα ήταν η Γη αν δεν υπήρχαν άνθρωποι;Θα αλλάξει κάτι αν θα εξαφανιστούμε σαν είδος;Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις αυτές όταν παρουσιάζονται σαν γενικότητες στον πληθυντικό ίσως να μας αφήνουν αδιάφορους, αλλά όταν η σκέψη μας τις κάνει στον προσωπικό ενικό οδηγούν στην πνευματικότητα της πίστης.Γιατί όχι στην δυσπιστία;Επειδή μία είναι η ουσία.Δεν υπάρχει αθανασία του Εγώ και δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε αυτό το γεγονός χωρίς την Πίστη.Ο Θάνατος είναι ανεπίδεκτος δυσπιστίας όπως και η γέννηση. Η πεταλούδα έκανε τον μεταξοσκώληκα ή ο μεταξοσκώληκας την πεταλούδα; Ο χρόνος οποιουδήποτε δημιουργήματος στο Σύμπαν έχει αρχή και τέλος. Ο χρόνος είναι ανθρώπινη διάσταση πεπερασμένη και ο χρόνος της ανθρώπινης ζωής είναι απειροελάχιστος ανάμεσα σε άλλους τρισεκατομμύρια εκτενέστερους χρόνους που αργά ή γρήγορα έχουν κι αυτοί ένα τέλος. Γιατί; Μα γιατί έχουν αρχή και τέλος. Αν δεν είχαν τέτοιες παραμέτρους δεν θα είχαν ηλικία. Οι ζηλωτές άθεοι όλων των αποχρώσεων στην πραγματικότητα δεν μάχονται δογματικά τον Θεό αλλά τον φόβο του θανάτου.Ορισμένοι απ' αυτούς έχουν και τον φόβο της γέννησης με αποτέλεσμα τον φόνο της αλλά αυτό είναι ναι μεν ένα άλλο θέμα, σχετικό δε. Το ίδιο απελπισμένα βέβαια μάχονται τον φόβο του θανάτου και οι ζηλωτές Χριστιανοί που η πίστη στον Θεό ακολουθεί μερικά δευτερόλεπτα το σήκωμα της τρίχας τους, δηλαδή μόνο όταν κινδυνεύουν.Η άρνηση του φόβου του θανάτου μέσω της πίστης στον Λόγο του Θεού και με την χάρη του Αγίου Πνεύματος φέρνει την ήττα του φόβου του θανάτου και τελικά του ίδιου του θανάτου.Μια σημαντική παρατήρηση όμως εδώ.Ο φόβος του Θανάτου δεν νικιέται με την αυτοκτονία που είναι η πιο δειλή ανθρώπινη πράξη παραδοχής ήττας γιατί έρχεται πάντα σε σημείο ψυχικής κατάπτωσης, απελπισίας, και μηδενισμού της αξίας της ανθρώπινης ζωής.-> Ο Θάνατος συνθλίβεται με την αγάπη για τον συνάνθρωπο και με την αγάπη προς τον Θεό. <-Ο Ιησούς Χριστός το απέδειξε σαν άνθρωπος με σάρκα και οστά.Με τα ίδια αισθήματα πόνου, πείνας και δίψας που έχουμε. Μέσω της προσευχής κατόρθωσε το μέχρι τότε ακατόρθωτο. Να νικήσει για πάντα τον θάνατο. Αυτό πιστεύω. Είναι στην ελεύθερη θέληση μας να δυσπιστούμε ή να πιστεύουμε αλλά μην ξεχνάμε ότι ο Χρόνος είναι σαν το Χρέος.Όσο προσπαθείς να αγνοήσεις την ύπαρξη του τόσο περισσότερο θεριεύει στις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις του.