Δεν έχω ζυγαριά ποίησης ή δημοσιογραφίας, αλλά τόσο εσάς, όσο και την Κική Δημουλά σας έχω στα ...like μου (για να το πω με τρόπο που μάλλον δεν θα αρέσει σε κανέναν από τους δυο σας). Αυτό το άρθρο λοιπόν, ήρθε κερασάκι στην τούρτα (στρώσεις άρθρων και διαδικτυακών σχολίων) της απογοήτευσης μου. Πρώτη φορά θα διαφωνήσω τόσο μαζί σας. Λέτε: "Δεν της πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό να αναρωτηθεί από πού είναι;"Ενώ έχει πει: "Μην ξεχνάμε πως οι ξένοι που βρέθηκαν εδώ ήταν λόγω της φτώχειας των χωρών εκείνων. Ηλθαν να ζήσουν εδώ πέρα. Οι ξένοι (οι Αλβανοί τουλάχιστον) επιστρέφουν βέβαια στις πατρίδες τους. Το μόνο που κάνω για την Κυψέλη είναι να ζω ακόμη εκεί."Και για την εγκληματικότητα: "Περιορισμένα περιστατικά ναι αλλά ο φόβος είναι απεριόριστος. Δεν θέλω να πω ότι οι ξένοι της Κυψέλης είναι και ληστές."Θα θαύμαζα περισσότερο μία δήλωση εκ μέρους της τύπου "αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια", αλλά αυτή είναι μία δήλωση που καταλαβαίνω κι επιπλέον εμπιστεύομαι. Με πείθει. Μιλάει για μία πραγματικότητα. Δεν είναι όλοι οι μετανάστες κακοί, δεν είναι όλοι καλοί. Η αυξημένη βία είναι ένα γεγονός κι αν το αρνούμαστε, οι άνθρωποι που βιώνουν το φόβο ή κι έχουν βιώσει κάποιες τραυματικές εμπειρίες, δε θα έχουν άλλο χώρο για να σταθούν παρά της Χρησύς Αβγύς (της οποίας η βία είναι σαφώς πολύ χειρότερη, απάνθρωπη, αδικαιολόγητη - και στην κορυφή της πυραμίδας της ...ενοχής είναι βέβαια όλοι οι -εκλεγμένοι- πολιτικοί μας: η πηγή ή μάλλον το πηγάδι του κακού, το ένα κακό εκ του οποίου μύρια έπονται. Αυτοί έκαναν εφικτά όλα τούτα). Εξ' ου και το μόνο μελανό σημείο για την ποιήτρια: η υπογραφή της υπέρ του μνημονίου.