@ ein Steppenwolf 11.5.2013 | 00:37 Φίλε Λύκε, θα συμφωνήσω μαζί σου εν μέρει. Στην Ελλάδα αρεσκόμαστε σε θεωρίες συνωμοσίας και αεροψεκασμών και γι’ αυτό δε μου προκαλούν έκπληξη τα ντροπιαστικά ευρήματα της έρευνας. Μόνο που δεν θα πρέπει να δώσουμε σ’ αυτά διαστάσεις που δεν υπάρχουν. Οι Έλληνες πάντα είχαμε μια τάση να θεωρούμε εαυτούς «έθνος ανάδελφο» (ας θυμηθούμε τις σχετικές δηλώσεις του πρώην Προέδρου Χ. Σαρτζετάκη). Ωστόσο, για παράδειγμα, η αυτοαντίληψη έθνους ως κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό δεν αφορά μόνο τους Έλληνες αλλά και τους ίδιους τους Εβραίους (ενδιαφέρον είναι το άρθρο του Γ. Κοκκόλη)www.iefimerida.gr/blog-content/29039/έλληνες-και-εβραίοι-δύο-«ανάδελφα-αδέλφια»Οι σφαγές και διώξεις που υπέστησαν οι εβραίοι από τους Σελευκίδες αποτελούν σημαντικό μέρος της ιουδαϊκής παράδοσης. (Οι εορτασμοί της εβραϊκής Χάνουκα αφορούν ακριβώς ενθύμιση αυτών των γεγονότων. Ακόμα και στην Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία η 1η Αυγούστου είναι η μέρα που εορτάζουμε τη μνήμη των Αγίων Επτὰ Μακαβαίων). Στο Ισραήλ οι γάμοι μεταξύ εβραίων και μη-εβραίων απαγορεύονται από τον ίδιο το νόμο. Άν ρωτήσεις έναν Ισραηλινό, άν θα του άρεσε η κόρη του να παντρευτεί έλληνα χριστιανό, ποιά απάντηση νομίζεις ότι θα σου έδινε;http://en.wikipedia.org/wiki/Interfaith_marriage_in_JudaismΑυτό όμως τί σημαίνει; Ότι οι Ισραηλινοί μισούν τους Έλληνες (και ότι θα ασκούσαν εναντίον τους ρατσιστική βία;) Το "Radio Agapi" του Τελ Αβίβ παίζει ελληνική μουσική 24 ώρες καθημερινά, 7 μέρες την εβδομάδα. Ο Καζαντζίδης είναι μια από τις μεγαλύτερες μορφές της χώρας, σε σημείο λατρείας: http://www.haaretz.com/culture/arts-leisure/the-greek-pillar-of-israeli-music-1.2895Φίλη μου έλεγε πως όταν πέθανε, τον πενθούσαν για μια εβδομάδα. Για να μην μιλήσουμε για τη Γλυκερία, τον Νταλάρα ή άλλους καλλιτέχνες. Αυτό το clip είναι από τους εορτασμούς της Ημέρας των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων:http://www.youtube.com/watch?v=_zfSnj4Vrd4Όπως επίσης, τεράστια σημασία έχει για την παράδοσή τους π.χ. η Θεσσαλονίκη. (Χαρακτηριστικά, σε εκδήλωση με κατάθεση στεφάνου, ισραηλινός αξιωματικός, συγκινημένος, παρέκαμψε το πρωτόκολο για να τρίψει με τα δάκτυλά του και να μυρίσει τις δάφνες του ελληνικού στεφανιού – όταν έμαθε ότι εστάλη από τη Θεσσαλονίκη). ΟΚ, από πλευράς μας είχαν υπάρξει και περιστατικά αντισημιτισμού, ελάχιστα όμως σε σχέση με αυτά σε άλλες χώρες. Και βέβαια, υπήρχαν και παραδείγματα αυτοθυσιαστικής προστασίας των ελλήνων εβραίων κατά την Κατοχή, όταν 600 ιερείς μας συνελήφθησαν από τους Ναζί με την κατηγορία ότι προστάτευαν εβραίους. Ή όταν ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός έκανε πάν δυνατόν για να τους σώσει, τόσο σε επίπεδο συμβολικό, όσο και πρακτικό. Και όταν ο J. Stroop, διοικητής των SS, απείλησε γι’ αυτόν τον λόγο να τον θέσει στο εκτελεστικό απόσπασμα , ο Δαμασκηνός περήφανα του απάντησε: «Σύμφωνα με τις παραδόσεις της Ελληνο-Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι ιερείς μας δεν τουφεκίζονται αλλά απαγχονίζονται . Παρακαλώ να σεβαστείτε τις παραδόσεις μας!» Γνωστά είναι τα παραδείγματα στη Ζάκυνθο και αλλού:http://en.wikipedia.org/wiki/Archbishop_Damaskinos_of_Athens http://www.raoulwallenberg.net/es/generales/archbishop-damaskinos/Οπότε και εσύ φίλε Λύκε, μπορεί να έχεις πραγματικές φίλες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα ήθελες και να τις παντρευτείς. Είπαμε, άλλο γάμος, άλλο φιλία! (Αστειεύομαι, προφανώς).
