Τα έχουμε μπλέξει λίγο τα πράγματα, οπότε θα είναι χρήσιμο να τα ξεκαθαρίσουμε.Όσον αφορά τις θετικές επιστήμες, το βάρος της απόδειξης πέφτει σε αυτόν που ισχυρίζεται ότι υπάρχει θεός. Καμία τέτοια μέχρι τώρα απόδειξη δεν έχει βρεθεί, οπότε για τις θετικές επιστήμες, θεός δεν υπάρχει, τελεία και παύλα.Καθένας όμως έχει το δικαίωμα να πιστεύει σε ό,τι του αρέσει. Και ένας φυσικός μπορεί να δηλώνει θρήσκος, αλλά μιλά ως άνθρωπος και όχι ως φυσικός.Οι θετικές επιστήμες από την άλλη στηρίζονται αναπόδραστα (1) σε αξιωματικές παραδοχές και (2) στην επαγωγή, η οποία δεν αποδεικνύεται. Είναι αποτέλεσμα της κανονικότητας που έχει (για κάποιο λόγο ή τυχαία) το σύμπαν. Μη νομίζουμε ότι δηλαδή το οικοδόμημα των θετικών επιστημών είναι τέλειο. Ο Γκέντελ απέδειξε π.χ. ότι σε οποιαδήποτε θεωρία που περιλαμβάνει την αριθμητική, υπάρχουν αναπόφευκτα προτάσεις που είναι αληθείς ή ψευδείς, χωρίς να μπορεί να αποδειχθεί εάν είναι αληθείς ή ψευδείς. Οι θετικές επιστήμες όμως φαίνεται ότι "δουλεύουν" (π.χ. μπορέσαμε να φτιάξουμε μ' αυτές την πενικιλλίνη, που έχει σώσει εκατομμύρια ζωές), οπότε έχουμε ένα λόγο παραπάνω να ακολουθήσουμε τη λογική τους.Παρόμοια θα μπορούσε να πει κάποιος ότι και η θρησκεία "δουλεύει", δηλαδή ότι προάγει την αγάπη, την ηθικότητα, κτλ. Αυτό το πιστεύουν ακόμα και άθεοι, όπως π.χ. το πίστευε ο Βολταίρος. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι αξίες (αγάπη,ηθικότητα) υπήρχαν και σε πολλές άθεες κοινωνίες και μάλλον είναι έμφυτες στον άνθρωπο ως αποτέλεσμα της εξελικτικής του πορείας, οπότε η θρησκευτική ηθική μάλλον είναι παρασιτική στην ανθρώπινη ηθική.