"Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα, κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα... Την αγάπη θα τη μάθει αργότερα, αν τη μάθει. (Μερικοί δεν τη μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους.)"Διαφωνώ κάθετα.Ο άνθρωπος δε γεννιέται ούτε καλός ούτε κακός. Δεν κουβαλάει κανένα απολύτως θετικό ή αρνητικό συναίσθημα και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως τα παιδιά δεν έχουν ούτε συναίσθηση του κινδύνου μπροστά σε ό,τι μπορεί να τα βλάψει (μέχρι να μάθουν ότι αυτό μπορεί να τους κάνει κακό) αλλά ούτε και συναίσθηση του τι είναι αγάπη (που, όπως σωστά αναφέρεται και παραπάνω, την μαθαίνουν - αν τη μάθουν - μέσα από τους ανθρώπους εκείνους που θα τους τη δώσουν μεγαλώνοντας)Ο άνθρωπος είναι λευκός καμβάς.Και ανάλογα σε τι χέρια θα πέσει, τι καταστάσεις θα αντιμετωπίσει και τι θα του ορίσουν ως σωστό ή λάθος, βάφεται με δανεικά χρώματα.