Νομίζω ένα σημείο του κειμένου σας κ.Δήμου είναι φάλτσο. Αν γεννιόνταν δύο παιδιά διαφορετικής καταγωγής, ένα Γερμανόπαιδο και ένα Εβραιόπουλο ή ένα Ελληνόπουλο και ένα Τουρκόπουλο... ό,τι καταγωγής θέλετε, σε έναν κόσμο παρθένο όπου δε θα υφίστατο ούτε σύνορα, ούτε στερεότυπα, ούτε τίποτα ακόμη. Τα παιδιά αυτά θα έπαιζαν μαζί, θα γελούσαν μαζί και θα κοιμόνταν στο ίδιο δωμάτιο μαζί.Το πρόβλημα δημιουργείται έπειτα, όταν μεγαλώσουμε λίγο και αρχίσει να κωλώνει το άτομό μας πάνω στο δρόμο της ζωής και φωλιάσουν μέσα μας για τα καλά τα λόγια και οι συμπεριφορές όλων των προγενέστερών μας.
