Κ. Πρύτανη, φοβάμαι πως οι χώρες που μας παραλαμβάνουν έχουν επενδύσει πάνω μας πιο πολυ χρόνο και χρήμα απ´ο,τι η Ελλάδα (ειμαι εξαιρετικά ευγνώμων παρόλα αυτα για το δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας και για όλες τις ευκαιρίες που δίνει στους οικονομικα αδύναμους). Επίσης, με ξενίζει η λογική οτι, ως παραγωγική δύναμη, πρέπει οπωσδήποτε να ανήκω σε καποια χώρα. Ανήκω στην επιστήμη μου και στους ανθρώπους που αυτη υπηρετεί, όσο γραφικό κι αν ακούγεται. Επίσης, νοιώθω ευγνωμοσύνη μονο για τους ανθρώπους που αναγνωρισαν και αναγνωρίζουν την αξία μου και μου εδωσαν/δίνουν ευκαιρίες. Τι είδους "νταβατζιλικια" ειναι αυτα, κ. Πρύτανη; Παρεμπιπτόντως, προσωπικά νοιώθω τρομερό θυμό για όλους αυτούς που με έδιωξαν μακριά απο τη χώρα μου. Και εννοω όλους αυτούς που εχουν πιασει τις θέσεις για τα καλα και δεν "κουνανε ρουπι", τους "μοναχοφαηδες". Δώστε ευκαιρίες στους νέους, έλεος πια!
