Είναι αυτονόητο δικαίωμα του Νίκου Δήμου και αρκετών σχολιαστών να δηλώνονται ως ανθέλληνες, όπως είναι δικαίωμα των υπολοίπων να αγαπούν την πατρίδα τους ακόμα και μέσα από τους "μύθους" (που, πλην εξαιρέσεων, έλκουν τα στοιχεία τους σε ιστορικά δεδομένα). Είναι επίσης υποχρέωση κάθε ιστορικού να ανακοινώνει τα αποτελέσματα της έρευνας του χωρίς φόβο και πάθος, εφόσον βέβαια έχει κάνει σωστά τη δουλειά του (δεν είμαι ειδικός για να κρίνω τη συγκεκριμένη περίπτωση).Αυτό που δεν επιτρέπεται είναι για μία βουλευτή του Ελληνικού κοινοβουλίου να δημιουργεί, έστω και άθελα της, αφορμή για έντονες συζητήσεις που καταλήγουν στην ακόμα μεγαλύτερη αμφισβήτηση της ιστορικής μας πορείας και ταυτότητας, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο εθνικής κατήφειας. Όπως σχολιάζει πολύ σωστά σε άρθρο του στο Lifo ο Γιάννης Βαρουφάκης, όλοι οι λαοί έχουν ανάγκη τους εθνικούς μύθους (με ή χωρίς εισαγωγικά) σαν μία μορφή συνδετικού ιστού. Καλές οι αμφισβητήσεις σε ακαδημαϊκό/φιλολογικό επίπεδο, αλλά από μία εκπρόσωπο - και καλά - του έθνους απαιτούμε ένα ελάχιστο δείγμα υπευθυνότητας. Δυστυχώς δεν είναι η μόνη. Πολλοί βουλευτές έχουν ξεχάσει πως η δημοσιότητα που συνοδεύει ένα αξίωμα απαιτεί και τις ανάλογες δεσμεύσεις.