Οι Έλληνες όταν κρίνουμε το έθνος μας είμαστε πάντα ή του ύψους ή του βάθους. Η επί χρόνια παραδοσιακή αντίληψη, που πλέον συνεχίζει να υιοθετείται κυρίως από συντηρητικούς/δεξιούς/υπερπατριώτες είναι η εξής: είμαστε τα καλύτερα παιδιά, απευθείας απόγονοι του Σωκράτη και του Περικλή μέχρι τελευταίου νουκλεοτιδίου του DNA μας, βγάλαμε τη φιλοσοφία, την τέχνη, την επιστήμη και γενικότερα τον πολιτισμό και ό,τι καλό υπάρχει στον κόσμο, είμαστε φιλόξενοι και μεγαλόψυχοι με όλους, καθόλου ρατσιστές (απλώς οι άλλοι είναι βάρβαροι κι έχουν ένα DNA πολύ δευτεράντζα, βρε παιδί μου), όλοι μας οι πόλεμοι ήταν αμυντικοί ή τέλος πάντων δικαιολογημένοι και ηρωικοί, και όλοι οι άλλοι λαοί μας επιβουλεύονται επειδή κατά βάθος μας φθονούν, φυσικά.Από την άλλη, στο χώρο των προοδευτικών/αριστερών/διεθνιστών κλπ κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος η άποψη: είμαστε φοβερά λαμόγια, οι αρχαίοι Έλληνες είναι λαός εξαφανισμένος όσο και της Ατλαντίδας, οι τωρινοί προερχόμαστε αποκλειστικά από επιμειξίες Ρωμαίων/Τούρκων/Αλβανών και λοιπών Σλάβων, είμαστε ωστόσο οι μεγαλύτεροι ρατσιστές που δε μας φτάνει ούτε η Κου Κλουξ Κλαν, σε όλες τις συρράξεις μας κάναμε φρικτά εγκλήματα πολέμου (ενώ όλοι οι άλλοι λαοί κουβαλούσαν και ένα βιβλίο savoir vivre στον πόλεμο, 130 χρόνια πριν τις Συνθήκες της Γενεύης ) και όλοι οι άλλοι λαοί απλώς μας σνομπάρουν επειδή είμαστε τέτοια καρακατσουλιά.Ε λοιπόν, δεν έχετε δίκιο ούτε οι μεν ούτε οι δε. Ούτε και γίνεται, χωρίς τη χρήση τουλάχιστον χρονομηχανής, να πάρει κανείς όρκο για το πώς ακριβώς έγιναν τα πράγματα. Ούτε έχει τόση σημασία. Ένας λαός όπως όλοι είμαστε, με μεγαλεία και κατάμαυρες σελίδες, απλώς είναι διαπιστωμένο πλέον ότι λίγη – ΛΙΓΗ – έμφαση παραπάνω στα μεγαλεία βοηθά στη σύνθεση και διατήρηση μιας εθνικής συνείδησης και συνοχής, όπως περίπου το θέτει ο/η Ένσταση. Απλώς πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας: δεν είναι ανάγκη να κατακρημνισθούν οι θρύλοι μας για να ξυπνήσουμε λίγο. Ανάγκη είναι να διαχωρίζουμε απλώς παρελθόν και παρόν. Ακόμη κι αν οι αρχαίοι φιλόσοφοι ήταν άμεσοι πρόγονοί μας, ακόμη κι αν οι αρματολοί του ’21 ήταν οι ιπποτικότεροι ήρωες, ακόμη κι από αγγέλους να προερχόμασταν, αυτό σε τίποτα δεν δικαιολογεί το να κορδωνόμαστε «ΕΜΕΙΣ σας δώσαμε τα φώτα, ΕΜΕΙΣ κάναμε τις ανακαλύψεις κλπ.». Δεν είναι ΕΜΕΙΣ, είναι ΕΚΕΙΝΟΙ. Κι ο πατέρας μου ο ίδιος να εφηύρε τη δημοκρατία, εγώ τι δουλειά έχω; Ένας ήρωας μπορεί να γεννήσει κι έναν τιποτένιο. Η αξία του ανθρώπου δεν είναι κληρονομική. Ας πάψουμε να ασχολούμαστε με το πόσο μάγκες ήταν ή δεν ήταν οι πρόγονοί μας (και αντιστοίχως οι πρόγονοι των άλλων λαών) κι ας δούμε πόσο φιλόξενοι, ρατσιστές, δημιουργικοί ή εγκληματίες είμαστε εμείς σήμερα. Και με τη συνείδηση ότι, επειδή δε ζούμε σε ασπρόμαυρο κόσμο, δε γίνεται να είμαστε τίποτα από αυτά στον απόλυτο βαθμό.
