Η ελληνική κοινωνία δεν είναι ώριμη. Πολλές έννοιες και αξίες όπως η ατομική ελευθερία είναι τόσο παρεξηγημένες και πρέπει να μάθουμε όπως τα μικρά παιδιά να αρχίσουμε να σεβόμαστε τον άλλο για να μας σεβαστεί και αυτός. Βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από την οικογένεια, το γείτονα, τον συνάδελφο, το κράτος. Κανένας δεν αρχίζει να αλλάζει συμπεριφορά και ισχυρίζεται ότι θα αρχίσει με το που θα δει ότι άλλαξε ο διπλανός του. Ή έρχεται ο "ωχβρεαδερφε-ισμός" στην επιφάνεια. Τίποτα δεν αλλάζει όταν δεν κάνουμε την παραμικρή προσπάθεια. Αν το κάναμε αυτό δεν θα είχαμε μία τέτοια κυβέρνηση γιατί ποτέ δεν θα θέλαμε να ενισχύσουμε πολιτικούς που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και νοημοσύνη μας. Αν σεβόμασταν τους εαυτούς μας δεν θα περνούσαμε με κόκκινο το φανάρι γιατί θα φοβόμασταν μήπως σε ατύχημα μας μείνει κανένα κουσούρι. Δεν θα καβαλούσαμε πεζοδρόμια αν σκεφτόμασταν ότι τα παιδιά μας θα μπορούσαν να τραυματιστούν και πάει λέγοντας. Με λίγα λόγια πως να μας σεβαστεί η κυβέρνηση αφού εμείς δεν σεβόμαστε τον ίδιο μας εαυτό. Δεν υπάρχει κρίση και κρίση αξιών. Οι αξίες και η στάση ζωής της ελληνικής κοινωνίας μας έφεραν εδώ... Υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά αυτές επιβεβαιώνουν μόνο τον κανόνα..