Δίνω ρέστα για την απάντηση στο 1. Οι ελεύθεροι θυμούνται τι καλά που ήταν όταν είχαν σχέση, οι ζευγαρωμένοι πόσο όμορφη ήταν η μοναξιά, οι ασθενείς νοσταλγούν τις μέρες που είχαν την υγεία τους, οι υγείας τρώνε τις σάρκες τους και είναι γεμάτοι ψυχοσωματικά γιατί δε βρίσκουν κάπου νόημα, οι εργαζόμενοι είναι κουρασμένοι και οι άνεργοι και τι δε θα έδιναν για μια δουλειά κοκ. Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι αχάριστος, περιπλανιέται μια ζωή να βρει τι θέλει. Αυτό είναι ο "παράδεισος" και η "κόλασή" του. Το θέμα είναι ότι το νόημα του ταξιδιού του καθένα μας είναι κάπου μέσα μας καλά κρυμμένο και όσο κοιτάμε τους απ' έξω χάνουμε την ουσία. Πόσο δύσκολο !