Μπράβο Πέτρο, τα είπες όλα, συμπεριέλαβες όλη την ατμόσφαιρα και την κουλτούρα του Αιγάλεω σε λίγες φράσεις. Και πάλι ΜΠΡΑΒΟ. Συμπληρώνω κι εγώ την αίσθηση γειτονιάς που υπάρχει, που μέχρι και τώρα (αν και παλαιότερα ακόμη περισσότερο), τα καλοκαίρια τα σοκάκια γεμίζουν από τα ποδήλατα των παιδιών, που του Αγ. Γεωργίου ανάβαμε φωτιές στις γειτονιές για να κάψουμε το Μάη και να πηδήξουμε από πάνω. Και βέβαια, δεν ξεχνώ ακόμη ένα ιστορικό- καλτ εστιατόριο της περιοχής, που όμως λίγοι έχουν πάει, τον Καβουροχειρουργό!!!