Ένα από τα τραγικά συμπεράσματα από το άρθρο: Οι κοινωνίες μας από το 1929 έως σήμερα μπορεί να προόδευσαν οικονομικά και τεχνολογικά μα δεν προόδευσαν τελικά καθόλου πολιτισμικά. Στον φασισμό πρόστρεξαν τότε, στον φασισμό προστρέχει και σήμερα ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. «Μόνο μία μπορεί να είναι η λύση, τουλάχιστον για όσους ενδιαφέρονται να βάλουν το τζίνι του κρυπτο-φασισμού πίσω στο μπουκάλι: η αναδιάρθρωση όλων των χρεών (δημόσιου, τραπεζικών και δημόσιων)», και μετά τι; Θα ζούμε πάντα με τον τρόμο μήπως και η οικονομία, οι αγορές και η εργασία καταρρεύσει πάλι και ο φασισμός επιστρέψει ξανά; Με το πολιτιστικό επίπεδο του λαού θα ασχοληθούμε ποτέ;