"κατεβαίνοντας από το Παγκράτι και στον δρόμο για τη δουλειά"που εγώ πηγένω με τα πόδια γιατί είναι μισή ώρα από το σπίτι μου, βλέπω πολύ κόσμο, ανάμεσα σε αυτούς και πολλούς με ρούχα που δηλώνουν τη φτώχεια τους καθώς και άλλους στο δρόμο να ζητιανεύουν. ...μπήκα στο αυτοκίνητο μίας συναδέλθου και έζησα την τρέλλα των οδηγών που κινούνταν στην εθνική. σήμερα μαι νταλίκα 'έσπασε' στα φρένα της και ευτυχώς δεν κλάψαμε θύματα όπως έγινε με το τρελλαμένο smart πριν από λίγες ημέρες ή το άλλο ατύχημα (;!) στην εθνική με τους νεκρούς. ως 'κανονικός άνθρωπος' προχθές βγήκα από την εταιρεία που δουλεύω (ναι δεν είμαι άνεργος, ναι δεν είμαι βρωμοσυριζέος) και κάπνισα ένα Lucky όταν πέρασε ένας 70χρονος και μου ζήτησε ένα τσιγάρο. Δεν είχα πάνω μου άλλο τσιγάρο και ζήτησα από μια συνάδελγο να μου δανείσει ένα. Το έκανε και την ευχαριστώ. Πιο πολύ με ευχαρίστησρε ο παππούς που δε μου φάνηκε να είναι και πολύ καλά. Το Σάββατο περπάτησα στην περιοχή του Παγκρατίου και είδα σε καφέ που έχουν 1 ευρώ τον καφέ δεκάδες άτομα να μιλούν με φίλους πίνοντας το φτυνό καφέ (τον έχω δοκιμάσει και είναι espresso καμμένος). Και μένουν εκεί για ώρες πολλές. Μάλλον άνεργοι είναι. Και μίλησα με όλους τους φίλους και φίλες εντός της εταιρείας που ακόμα πληρώνει ...και ελάχιστοι πήγαν κάπου αλλού εκτός από το χωριό τους, το φίλο, το σπίτι τους για διακοπές. Μια καλή συνάδελφος μου έλεγε τοι καλοκαίρι για τις κατσαρίδες στο κέντρο της πόλης. Κάθε βήμα της ήταν και ένας ήχος από κρατς...Ο αδερφός μου έχει δύο παιδιά και πλέον δεν έχει χρήματα να αγοράσει φρούτα για αυτά. Τον πληρώνει το αφεντικό κανονικά αλλά ΙΚΑ μισό ενώ η γυναίκα του πληρώνεται 300 ευρώ το μήνα αντί για 1200 και χαίρεται!Και βλέπω το άθλιο έργο του Καλτράβα να σαπίζει. Δεν ξέρω αν χαίρομαι. Μάλλον όχι. Δεν θλίβομαι κιόλας. Αυτή η αψυδωτή δημιουργία, ομοίωμα κενού είναι αυτό που ζούμε και θα ζούμε αν δεν ξυπνήσουμε και δούμε δίπλα από τον εαυτό μας τον αυτάρεσκο. Μέχρι τότε..πόσα Studios έχουν ανοίξει. Έχετε προσέξει;