1) Ποτέ δεν παίρνω προσωπικά μια συζήτηση που δεν αναφέρεται στα προσωπικά μου. Και αυτή δεν αναφερόταν. Το παράδειγμα το έφερα επειδή έτυχε να έχω δικά μου ανάλογα παραδείγματα, όπως έχουμε όλοι λίγο-πολύ (βασικά αναρωτιέμαι πώς γίνεται κανείς να κάνει καλή παρέα με κάποιον/α/ιους και να ΜΗΝ έχει ανάλογα προσωπικά παραδείγματα) προκειμένου να στηρίξω την άποψή μου και να καταθέσω τη δική μου εμπειρία. Για κανέναν άλλο λόγο.2) Διαφωνώ κάθετα με την προσέγγισή σου. Ό, τι καταλαβαίνω εγώ στη σχέση μου με την παρέα μου δεν το ξέρεις εσύ εκ των προτέρων και ό, τι καταλαβαίνεις εσύ στην δική σου σχέση με την παρέα σου δεν το ξέρω εγώ εκ των προτέρων. Και το ίδιο ισχύει αντίστοιχα με όλους προς όλους τους άλλους. Υποθέσεις μπορείς να κάνεις όσες θες, κι εγώ αντίστοιχα για εσένα. Αλλά ο τρόπος που το παρουσιάζεις είναι προκατειλημμένος επειδή είναι σαφές πως δεν δέχεσαι το κατ' εμέ αυτονόητο ούτε ως πιθανότητα - ότι δηλαδή μπορεί πραγματικά η παρουσία μου να μην ενόχλησε κανέναν. Ίσως γιατί αν ενοχλούσε δεν θα με καλούσαν. Ίσως γιατί αν έπλητταν μεταξύ τους, δεν θα αποφασίζανε να συζήσουνε τελικά και μάλιστα σχεδόν απομονωμένοι από τον κύκλο τους σε ένα επαρχιακό χωριουδάκι ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ τους και όχι από ανάγκη, μόλις επέστρεψαν από μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, όπου επίσης συζούσαν. Ίσως γιατί αν συνθέταμε μια τριάδα στα όρια του γραφικού ή του πρωτότυπου ή πολύ περισσότερο ένα ερωτικό τρίο θα το ανέφερα ως μη-σύνηθες και άρα χρήσιμο στοιχείο του παραδείγματος - αν και το παράδειγμα τότε μάλλον θα ήταν ψιλοάσχετο με το θέμα σ' αυτήν την περίπτωση. Βλέπεις, δεν τους ξέρεις τους συγκεκριμένους ανθρώπους (εγώ την κολλητή μου τη διαβάζω ούτε καν από το βλέμμα, αλλά τηλεπαθητικά πια, επειδή έχουμε βιωματική σχέση από 4 χρονών, το ίδιο κι αυτή εμένα, και ντροπές μεταξύ μας δεν έχουμε, ευτυχώς ούτε και με τον άντρα της). Όπως δεν ξέρω και εγώ τους ανθρώπους του δικού σου κύκλου για να μπορώ να συμπεραίνω τί ακριβώς ισχύει και τί πιθανότητες έχει το ένα σενάριο και τί το άλλο για την κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Πολύ περισσότερο για να αποκλείω πιθανότητες!3) Βρίσκω αρκετά σημεία της σκέψης σου στερεοτυπικά, και πολύ καταθλιπτικά, για να μην πω μίζερα, όπως είναι η τοποθέτησή σου ότι επί της αρχής η ισορροπία χαλάει όταν συναναστρέφονται στενά οι δεσμευμένοι με τους singles και ότι οπωσδήποτε σε αυτές τις σχέσεις θα γεννιούνται στιγμές αμηχανίας και για τους μεν και για τους δε, οι οποίες στη βάση τους θα έχουν την διαφοροποίηση της οικογενειακής τους κατάστασης. Αυτό είναι ένα παράδειγμα δήλωσης πέρα ως πέρα αφοριστικής. Τους λόγους τους έχω εκθέσει εκτενώς στο προηγούμενο σχόλιό μου. Και εξάλλου, σου δηλώνω κατηγορηματικά από πρώτο χέρι ότι σίγουρα πάντως δεν συμβαίνει σε όλους (έχοντας βρεθεί εμπειρικά πότε στη μία κατάσταση και ποτέ στην άλλη). Αυτό από μόνο του καθιστά την αντίληψη που προβάλλεις στερεοτυπική και άρα καταθλιπτική για όσους δεν το ζουν. Χωρίς να αρνούμαι ότι φυσικά θα υπάρχουν δεσμευμένα άτομα που θα περνάνε καλύτερα με φίλους/παρέες τους που τυχαίνει να είναι επίσης δεσμευμένοι. Αντίστοιχα, singles με άλλους singles. Αλλά κάτι μου λέει ότι και αυτή η προτίμηση θα οφείλεται στην συμβατότητα των προσωπικοτήτων τους και γενικώς σε στοιχεία που τα ίδια τα άτομα θα φέρουν και θα ταιριάζουν με τα ανάλογα εκείνα των ατόμων από την παρέα τους. Ή τέλος πάντων στα κοινά στερεότυπά τους... 4) Αφενός δεν τίθεται θέμα ότι η μοναξιά βιώνεται από πλείστους όσους ανθρώπους και πως η ανάγκη για ερωτική συντροφικότητα ταλαιπωρεί ψυχικά ένα σωρό κόσμο που φέρει βαρέως την έλλειψή της καθώς ένα άτομο για κάποιους λόγους ενδέχεται να μην μπορεί να την καλύψει μέσα από άλλες συντροφιές ή καλές φιλικές/παρεΐστικες σχέσεις. Δεν είμαστε τυφλοί για να αρνηθούμε μια πραγματικότητα που βλέπουμε όλοι γύρω μας ή που μπορεί σε κάποιον βαθμό να αντιμετωπίζουμε και εμείς οι ίδιοι. Αφετέρου, δεν τίθεται θέμα ότι ο φίλος της/του αποστολέα μπορεί πράγματι να αισθάνεται έτσι ακριβώς όπως λες ότι νιώθει ο δικός σου πενηντάρης φίλος κατά δήλωσή του. Ούτε λόγος. Βεβαίως μπορεί - δεν γίνεται να αποκλείσουμε την πιθανότητα εξ΄ορισμού. Μόνο που αυτή η πιθανότητα δεν προκύπτει πουθενά από το ίδιο το γράμμα. Γι' αυτό και εγώ - όπως και η Α, μπα όπως και οι περισσότεροι σχολιαστές - δεν ανέπτυξα καθόλου αυτό το θέμα. Εκ του μη όντος, δεν θα ανοίξω να εξετάσω όλες τις δυνατές πιθανότητες, την στιγμή που η/ο αποστολέας η ίδια/ο ίδιος, που υποτίθεται ενδιαφέρεται προπάντων για τα αισθήματα και την ευημερία του φίλου της/του, δεν δίνει κανένα στοιχείο προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά μόνο προβάλλει τους αποκλειστικά δικούς της/του συλλογισμούς (του/της αποστολέα δηλαδή) γύρω από τον εργένη φίλο της παρέας αναφορικά με μια σύντροφο και τη δημιουργία οικογένειας. Δεν μας είπε καθόλου πχ. αν ο ίδιος ο εργένης φίλος έχει εκφράσει αυτή την επιθυμία! Το βασικό δηλαδή!!! Και ΠΩΣ την έχει εκφράσει. Ή αν το έχει συζητήσει μαζί του ποτέ (αντιθέτως, αναφέρει ότι και όταν προβαίνουν σε προτάσεις γνωριμιών, εκείνος αρνείται!). Λοιπόν, τί πιο ορθολογικό εμείς να σχολιάζουμε κάθε γράμμα με βάση τα στοιχεία που παρατίθενται στο ίδιο το γράμμα; Εγώ τουλάχιστον (για να μη γενικεύω) αυτό κάνω πάντα, και δεν σκοπεύω να αλλάξω τακτική.
