Γενικώς, ακόμη και τώρα με την σχεδόν υπερβολική προβολή της εν λόγω έννοιας, μεγάλη μερίδα του πληθυσμού δεν έχει αποσαφηνισμένο στο μυαλό της τι συνιστά bullying και τι όχι.Συνήθως το αναγνωρίζουμε όταν περιλαμβάνει ακραία βία, όταν τα θύματά του καταλήγουν αγρίως ξυλοκοπημένα, ή νεκρά όπως ο ΆΛεξ ή (προς το παρόν) αγνοούμενα όπως ο Βαγγέλης.Αν ρωτήσεις τους περισσότερους αν οι ίδιοι έχουν υπάρξει θύτες θα σου πουν όχι, αντιμετωπίζοντας τις δικές τους συμπεριφορές στο σχολείο ως "αθώα πειράγματα", "έλα μωρέ λίγη καζούρα" & γενικώς "έτσι είναι τα παιδιά, τι να κάνουμε".Όμως bullying δεν είναι μόνο οι ξυλοδαρμοί και τα ακραία περιστατικά, είναι και μικρές καθημερινές κινήσεις, λέξεις, χαρακτηρισμοί που λέγονται "για πλάκα", επανέρχονατι όμως σε μόνιμη βάση και, συχνά, σημαδεύουν την προσωπικότητα των αποδεκτών για πάντα.Στο γκάλοπ του ΓΚΡΕΚΑ που βγήκε σήμερα υπάρχει μια απάντηση που μου προκάλεσε ξεχωριστή εντύπωση, και την οποία σχολιάζω στο εν λόγω post. Είναι πιστεύω ενδεικτική της - ακόμη - επικρατούσας νοοτροπίας.