Ζω ανελλιπώς στη συνοικία αυτή. Τον παλιό καλό καιρό λοιπόν, στις πλατείες του Αγίου Νικολάου, της Αμερικής και των Θυμαρακίων, συνυπήρχαμε τα σαββατοκύριακα, αρμονικά, όλες οι οικογένειες. Ωστόσο, τα δάνεια για σπίτια που μοίραζαν απλόχερα οι τράπεζες την περίοδο των παχιών αγελάδων, η άναρχη δόμηση και η μαζική κάθοδος των μεταναστών, κλυδώνισαν για πάντα τη συνύπαρξη αυτή. Μέχρι το έλευση του φαρμάκου (με τις παρενέργειες και την άσχημη γεύση) που λέγεται «Κρίση», οι απόφοιτοι του Πολυτεχνείου, Δεξιοί κι Αριστεροί (ναι, μη χαίρεστε!), αντιδρούσαν σε κάθε συζήτηση περί ομαλού αστικού περιβάλλοντος και απαιτούσαν να εξακολουθούν να κατασκευάζουν αίσχη, ακόμα και στην υπερκορεσμένη αυτή περιοχή.Και μπορεί ολόκληρη η χώρα να έχει γεμίσει με αντιρατσιστές και ηθικολόγους εκ του ασφαλούς. Ωστόσο, θεωρούν υποτιμητικό και επικίνδυνο (ναι και οι Αριστεροί, μη χαίρεστε!), η συνοικία τους να καταντήσει «Κάτω Πατήσια». Αλλά εξακολουθούν να κατηγορούν εμάς, τους λίγους Έλληνες που συμβιώνουμε, μέρα και νύχτα, με τους πολλούς αλλοδαπούς…