Ο ιδιωτικος τομεας στην Ελλαδα ζει μερες αποικιοκρατιας, ζει μερες εξευτελισμου του εργαζομενου, μονο που εγω οταν λεω "εργαζομενος" βαζω και τους επιχειρηματιες μεσα. Η αποψη οτι οι κακοι επιχειρηματιες ζουν πλουσιοπαροχα εις βαρος των εργαζομενων που τους απολυουν κατα βουληση(χωρις λογο? Χωρις την οικονομικα εφιαλτικη πραγματικοτητα της σημερινης Ελλαδα? Γιατι? Με ποιο κερδος?)ειναι εντελως εκτος τοπου και χρονου. Δειτε τα λουκετα που μπαιβουν καθημερινα, δειτε ποσες επιχειρησεις εξακολουθουν να επιχειρουν στη χωρα μας. Στη χωρα που ο επιχειρηματιας θεωρειται εξαρχης λαμογιο, εκμεταλευτης, καθικι και οτι αλλο μπορεις να φανταστεις. Οι απολυσεις ειναι καθημερινες, γιατι ομως? Εγω λεω οχι μονο εξαιτιας της "κακοηθειας" των "αφεντικων' αλλα κυριως, εξαιτιας της αγριας φορολογιας τους και της γενικευμενης διαφθορας στο δημοσιο, που καθε αλλο παρα υπαρχει για να εξυπηρετει τον ιδιωτικο τομεα!Την ιδια αλλωστε στιγμη που οι εργαζομενοι και οι επιχειρηματιες ζουν εναν νεο εργασιακο μεσαιωνα, οι δημοσιοι υπαλληλοι, δεν απειλουνται απο κανεναν και τιποτα. Αντιθετως, οι μειωσεις μισθου εξαιρετικα περιορισμενες(σε σχεση με το μακελιο του ιδιωτικου τομεα), οι απολυσεις απαγορευονται, η λεγομενη "αξιλογηση" στην πραξη Δεν υπαρχει και ολα τα υπολοιπα προνομοια τους, παραμενουν αθικτα: σκαρτο πενθημερο, σκαρτο οχταωρο, αδειες για καθε πιθανη και απιθανη αιτια, κανενα αγχος για τιποτα. Αν θελουμε να γινουμε μια εντιμη κοινωνια καποτε οφειλουμε να προστατεψουμε την επιχειρηματικοτητα ακομα και εις βαρος του δημοσιου τομεα. Ερωτημα θεωρητικο αλλα πρακτικοτατο: Χωρις επιχειρησεις, που ακριβως ελπιζει να βρει εργασια ο προσφατως απολυμενος φιλος σας??