Λοιπόν, Πεθαίνει ο Ντερτιλής κι ο Τέλλογλου με αφορμή το θάνατό του γράφει ένα άρθρο-αναφορά σε γεγονότα από τη ζωή του Ντερτιλή χωρίς σχόλια θετικά ή αρνητικά (μοναδική εξαίρεση μπορεί να θεωρηθεί το «καλός αξιωματικός» με το οποίο όμως δε θεωρώ ότι έχει στόχο να τον τοποθετήσει στην κλίμακα «ηθικός-ανήθικος», αλλά αυτό πάλι είναι δική μου ανάγνωση). Από το άρθρο δίνεται η εικόνα ενός ανθρώπου ο οποίος είχε τόσο μεγάλη πίστη στις ιδέες και στις πράξεις του (όσο αποτρόπαιες κι αν μας φαίνονται αυτές) που αρνήθηκε την χάρη και προτίμησε να πεθάνει στη φυλακή υπερασπιζόμενος αυτές. Αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα του (η εμμονή στην πίστη/ιδέα και ο θάνατος/φυλάκιση για αυτή) κάποιοι αναγνώστες το αναγνωρίζετε κι επειδή το εκτιμάτε σε «ήρωες» της δικής σας ιδεολογίας (οι πατριώτες σε ήρωες της αντίστασης, οι αριστεροί σε ήρωες που διώχθηκαν για τα φρονήματά τους, οι χριστιανοί σε χριστιανούς που δεν αλλαξοπίστησαν κι έγιναν μάρτυρες, οι οπαδοί της τάδε ομάδας στον παίκτη που δε δελεάστηκε από τα χρήματα του προέδρου του «αιώνιου αντιπάλου» και δε φόρεσε τη μισητή φανέλα κ.ο.κ.) σας ενοχλεί που το συναντάτε και σε μια τόσο αντιπαθητική σε εσάς προσωπικότητα. Οπότε ζητάτε από το δημοσιογράφο τι; Α)Να μη γράψει καθόλου άρθρο για το Ντερτιλή; Β)Να γράψει άρθρο όμως να μη γράψει πραγματικά γεγονότα αλλά ψεύδη που θα δυσφημίζουν το Ντερτιλή; Γ)Να γράψει το άρθρο με τα πραγματικά γεγονότα αλλά να το διανθίσει με χαρακτηρισμούς όπως «το κάθαρμα», «ο χασάπης», «ο σφαγέας» για να μη γίνει συμπαθής κι ανεβάσει κι άλλο τα ποσοστά της η ακροδεξιά; Περνάτε όλη την ημέρα σας αναθεματίζοντας την κατευθυνόμενη δημοσιογραφία και τα «παπαγαλάκια» που δημοσιογραφούν σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις προτιμήσεις των αφεντικών τους αλλά δε σας χαλάει καθόλου να δίνετε εσείς τις κατευθύνσεις και να γράφονται τα άρθρα αν και όπως εσείς θέλετε. Και δικαιολογείτε την πρακτική θεωρώντας την «αγιασμένο μέσο» προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός που είναι η μείωση των ποσοστών της ακροδεξιάς. Ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω.