Γι'αυτό σε πάω, ρε Μαλβίνα.Γιατί όσο μεγαλώνω σε μαθαίνω και περισσότερο και ας μην είσαι πια εδώ.Ελπίζω να 'σαι καλά εκεί που είσαι.Μα πάνω απ'όλα, ελπίζω να συνεχίζεις να είσαι αυτό που κατάφερες στο τέλος της ζωής σου να γίνεις και αυτό που έγραφες στα τελευταία κείμενά σου."Όχι πια ορφανή. Γεμάτη. Επαρκής. Μισοσίγουρη. Και “ωραία”, όπως με ήθελα. Με μακριά μαλλιά. Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη.”Respect ρε Μαλβινάκι. Respect.