Ενα από αυτά τα γράμματα που με κάνουν να νιώθω ευγνωμοσύνη για όσα κατα καιρούς έχω θεωρήσει δεδομένα... Πιστευω πως όταν κάποιος έχει βιώσει τοση πιεση σε τόσο μικρο διαστημα ειναι τουλάχιστον φυσιολογικό να νιώθει αυτό το βάρος που περιγράφεις. Είναι βαθια συναισθήματα που δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Εγώ θα σου προτεινα να συνεχισεις να κανεις οτι κάνεις και σιγα σιγά θα αρχισεις να βλέπεις τα πράγματα πιο ξεκάθαρα. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Καλη τύχη με όλα!