Πάντως, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η προσπάθεια που έκαναν για να φτιάξουν την εικόνα του βαριεστημένου αυτού τύπου, από τη στιγμή που είχαν τη φαεινή ιδέα να κάνουν πρωθυπουργό. Στην αρχή προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν σαν πολιτικό-σπόρτσμαν και το αποτέλεσμα ήταν να πάθει ρήξη χιαστού on camera, στο πρώτο σουτ που επιχείρησε στο γήπεδο της λεωφόρου. Μετά, αφού το πρώτο απέτυχε παταγωδώς, αποφάσισαν να τον κάνουν καλό ηθοποιό, να του μάθουν να ρητορεύει και να κουνάει τα χεράκια του σαν εκπαιδευμένος πίθηκος. Παράλληλα, καλλιεργούσαν επιμελώς την εικόνα του καλού παιδιού, του έντιμου και ευθύ πολιτικού. Τα 2 πρώτα χρόνια της πρωθυπουργίας του σπάνια τον εμφάνιζαν. Προφανώς η εκπαίδευση συνεχιζόταν. Από τον τρίτο χρόνο και μετά, εμφανίζεται η πολύ βελτιωμένη, επικοινωνιακά, εκδοχή του. Κουνάει καλύτερα τα χεράκια του (αλά μουσολίνι) και επαναλαμβάνει διαρκώς 5-6 φρασούλες που πολύ άρεσαν από ότι φαίνεται στον ελληνικό λαό ο οποίος του έδινε δημοτικότητες επιπέδου Χριστόδουλα: "Ελληνίδες και Έλληνες", "Σίγουρα έχουνε γίνει λάθη", "Δεν είμαι αυτός που θα πει ότι δεν έχουν γίνει λάθη", "Καθαρές κουβέντες". Πρόκειται για πραγματικό κατόρθωμα του επιτελείου του, όχι μόνο γιατί κατάφεραν να κάνουν έναν τεμπέλη και μετρίων ικανοτήτων άνθρωπο αποδεκτό, αλλά και επειδή κατόρθωναν να διατηρούν την εικόνα του αλώβητη, εν μέσω δεκάδων σκανδάλων. Πάντοτε για τον πολύ κόσμο έφταιγαν τα κακά στελέχη του αλλά ποτέ ο ίδιος ο καραμανλής. Έστηναν και κανέναν "μπαιρακτάρη" που και που και όλα πήγαιναν μια χαρά.