Μία κλασική κοινωνιολογική απάντηση θα ήταν ότι οι νόρμες είναι κοινωνικά και πολιτισμικά καθορισμένες. Δηλαδή το τι αποτελεί "νορμάλ" και τι όχι διαφέρει από κοινωνία σε κοινωνία και από εποχή σε εποχή. Με λίγα λόγια δεν υπάρχει αιώνιο και αμετάβλητο "νορμάλ". Αυτό είναι μεταφυσική και δεν είναι δουλειά ούτε της κοινωνιολογίας, ούτε της επιστήμης εν γένει. Επίσης, οι κοινωνιολόγοι ασχολούνται με υπαρκτές κοινωνίες και όχι με υποθετικές. Ακόμη και με "κοινωνιολογική φαντασία" αυτό που ισχυρίζεσαι δεν στέκει. Φυσικά και μία κοινωνία αποκλειστικά ομοσεξουαλικών ανθρώπων θα είχε τα θεματάκια της (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να αναπαραχθεί, πέρα από την πρόοδο της επιστήμης, υπάρχει και το παραδοσιακό σεξ για την αναπαραγωγή και μόνο), όπως τα θεματάκια της θα τα είχε και μία κοινωνία μόνο γυναικών ή μόνο ανδρών (σε αυτή την περίπτωση θα υπήρχε και πρόβλημα αναπαραγωγής της, αν και επίσης η πρόοδος της επιστήμης θα έσωζε ως ένα σημείο την κατάσταση) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το να είσαι άνδρας ή γυναίκα αποτελεί "πρόβλημα" από μόνο του - πρόβλημα είναι σε κάθε περίπτωση η απώλεια της ισορροπίας. Για την φυσική ισορροπία των πραγμάτων δεν μπορούν να κάνουν λόγο οι κοινωνικές επιστήμες, μόνο για την διαχείριση τους από τις κοινωνίες, δηλαδή τους ανθρώπους. Αλλά γενικά νομίζω ότι είναι άλλο ζήτημα αν η ομοφυλοφιλία ως κατάσταση του ατόμου είναι πρόβλημα ή όχι και άλλο ζήτημα αν όλα τα άτομα ΞΑΦΝΙΚΑ γινόντουσαν γκέι σε μία κοινωνία. Δηλαδή σε άλλο απαντάς εσύ και σε άλλο η Α, μπα. Και εγώ τώρα το έχω χάσει λίγο σε τι απαντάω αλλά δε βαριέσαι ένα σχόλιο είναι.