5ήμερη στη Βαρκελώνη! Ελπίζω κι άλλοι να καταλαβαίνουν ότι ΔΕΝ είχαν όλοι την περίφημη δεκαετία των 00's. Αν οι γονείς των παιδιών μπορούν να καλύψουν τέτοια έξοδα είναι πιθανότερο ότι θα μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά ένδυση που να μην τα κάνει να νιώθουν κατώτερα. Στην δική μου 5ήμερη στα 90s ο προορισμός ήταν η Ρόδος. Το σχολείο ήταν ένα από τα σεβαστά και λιγότερο καβαλημένα ιδιωτικά της Αθήνας και τα παιδιά μπορώ να πώ ότι ντύνονταν απλά (ιδιώς σε σχέση με κάποια υπέρ-καβαλημένα ιδιωτικά - ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε).Παρ'όλα αυτά εγώ ήμουν από φτωχή σχετικά οικογένεια. Οι γονείς μου νόμιζαν ότι θα πάρω καλύτερη εκπαίδευση σε αυτό το σχολείο κι ότι οικονομίες είχαν τις έριχναν στα δίδακτρα. Και χωρίς υπερβολή δεν περίσσευε τίποτε για οτιδήποτε περιττό. Ε λοιπόν, ποτέ δεν θα ξεχάσω πόσο άβολα ένιωθα με το ΕΝΑ τζην μου, το ΕΝΑ ζευγάρι αθλητικά μου και τα ελάχιστα ρούχα που είχα. Ήταν παλιά, ήταν άσχημα γιατί όποιος ψωνίζει από ευκαιρίες ξέρει ότι δεν παίρνεις ότι θέλεις αλλά ότι σε συμφέρει. Κυρίως, τα άλλα παιδιά δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι δεν ντυνόμου έτσι από άποψη ή από κακό γούστο αλλά από ανάγκη. Το χειρότερο είναι ότι σε δύο περιπτώσεις μία δασκάλα κι ένας καθηγητής αργότερα σχολίασαν το πόσο απαίσια ήταν τα ρούχα μου.Άρα ναι, η ποδιά θα με είχε βοηθήσει να νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου. Γιατί καλώς ή κακώς όταν είσαι παιδί και αργότερα στην εφηβεία, δεν έχεις ακόμα την εμπειρία και τις γνώσεις για να καταλάβεις κάποια πράγματα. Όταν μεγαλώνεις καταλαβαίνεις πόσο κάφροι είναι κάποιοι.