Μάλλον δε με κατάλαβες. Ο ελιτισμός αναφέρεται στον απαξιωτικό και αφ'υψηλού τρόπο σου, "αστο", όπως έγραψες. Σαν να ξέρεις εσύ, να κατέχεις την αλήθεια, η αυθεντία του αριστερού, η δική σου αλήθεια είναι που ισχύει, των άλλων είναι απλά πλάνη. Δε τσουβάλιασα όλους τους αριστερούς σε σένα αναφέρθηκα, εσύ με έκρινες τόσο εύκολα και βιαστικά.Η κοινωνία είναι χάλια. Ένα τεράστιο κομμάτι του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου είναι διεφθαρμένο, επικρατεί η λαμογιά και άλλα πολλά που είναι γνωστά και δεν έχει νόημα να τα επαναλαμβάνω. Το ερώτημα όμως είναι το εξής: ΕΣΥ τι κάνεις για να γίνει καλύτερη η κοινωνία εκτός απο το να καταγγέλεις? Τις δικές σου ευθύνες τις μετράς? Πόσο προσπαθείς ατομικά να κάνεις καλύτερη την κοινωνία?Τη δουλειά σου, όποια είναι αυτή, την κάνεις όσο καλύτερα μπορείς? Στις σπουδές σου είσαι όσο το δυνατόν καλύτερος μπορείς?Σε ό,τι κάνεις, προσπαθείς να ξεχωρίσεις? Το δικό σου μερίδιο ευθύνης το αναλαμβάνεις? Ο Καζαντζάκης μας αρέσει μόνο για να συντροφεύει το κρασί? Λέει "Ν'αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο". Δε μας συμφέρει όμως αυτό, το αφήνουμε στην άκρη, δε ταιριάζει με το νιχιλισμό και την ισοπέδωση που έχει κατακλύσει τις συνειδήσεις. Είναι πιο εύκολο να πείς "αφου κλέβει ο Τσοχατζόπουλος θα κλέψω κ εγώ".Το πιο εύκολο πράγμα είναι να ρίχνεις πάντα αλλού τις ευθύνες. Ο κόσμος είναι άδικος. Πάντα ήταν, πάντα θα έιναι. Το σύστημα είναι αυτό που είναι κ όσο "αντεπαναστατικό" και ν'ακούγεται στα δικά σου αυτιά, δεν νικιέται. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ για να το καλυτερεύσεις αν μπορείς και τι κάνεις για να καλυτερεύσεις τον εαυτό σου μέσα σ'αυτό. Απο το ειδικό θα πάμε στο γενικό. Δε ξέρω αν όλοι οι αριστεροί κατοικοεδρεύουν στην Εκάλη, ξέρω όμως ότι οι άνθρωποι που ζουν στην ανέχεια,οι άνθρωποι που παλεύουν για το μεροκάματο, το ίδιο έκαναν και πριν 10 χρόνια και πριν 20 χρόνια, δεν έχασαν τίποτα γι'αυτό και γελάνε με τιν κρίση και με αυτούς που κλαίγονται. Οι όψιμοι επαναστάτες τύπου "αγανακτισμένων" όμως είναι αυτοί που έχασαν τη βολή τους, είναι εποχικοί επαναστάτες. Μόλις ξαναγυρίσει ο τροχός θα ξαναπλώσουν την αράδα τους στον καναπέ.Ανακεφαλαιώνω με δύο λέξεις: ατομική ευθύνη.
