Ναι, είναι παντελώς άτοπη. Αν κάνεις τον κόπο να διαβάσεις προσεκτικά και χωρίς προβολές όλα τα σχόλια, θα ανακαλύψεις ότι για αρκετούς η επιθυμία είναι άμεσα εξαρτημένη από την αντίληψή τους για τον πολιτισμό, και η χρήση του α' πληθυντικού υποδήλωνε τη συμφωνία μου με αυτή την αντίληψη."Μπορεί να μην είναι εθνικοπατριωτικός ο λόγος που επιθυμείς την επιστροφή, και εσύ και ο Αιγύπτιος, αλλά για να θέλεις να πάρεις εκθέματα από ένα μουσείο, να τα πας σ' ένα άλλο, μόνο και μόνο για να γυρίσουν στην "πατρίδα τους" (λες και απο κει που είναι δεν μπορούμε να τα θαυμάσουμε και να εκτιμήσουμε την αξία τους και να μάθουμε την ιστορία τους) ο λόγος λογικά είναι εθνική υπερηφάνεια. Το λιγότερο."Το λιγότερο κιόλας! Κατά τ'άλλα, το "εθνικουπερήφανος" δεν έπρεπε να νοηθεί ως έννοια που φλερτάρει με το "εθνικιστής". Επιμένεις να εξισώνεις την επιθυμία με την εθνική υπερηφάνεια. Τακτοποίησες το θέμα της δικής μου επιθυμίας για επιστροφή των γλυπτών εδώ και το θέμα της επιθυμίας του Αιγυπτίου για επιστροφή των αιγυπτιακών εκθεμάτων στην Αίγυπτο εύκολα, δηλαδή με κουτάκια/ταμπέλες. Ο λόγος που ένας Έλληνας θα υποστήριζε τον Αιγύπτιο στη δική του επιθυμία είναι και πάλι η εθνική του υπερηφάνεια "το λιγότερο"; Ο λόγος που πολλοί Άγγλοι υποστηρίζουν τη δική μου επιθυμία είναι και πάλι η εθνική υπερηφάνεια; Τίνος; Η δική μου ή η δική τους; Δεν έχω πρόβλημα με την άποψή σου για το ποια είναι η σωστή τους θέση. Καλώς πιστεύεις ότι δεν πρέπει να επιστρέψει τίποτα πουθενά και να μείνουν όλα εκεί, συνέχισε. Έχω πρόβλημα με την άποψή σου ότι όποιος διαφωνεί μαζί σου για το ποια είναι η σωστή τους θέση είναι εθνικουπερήφανος. Ξανά: τη δική μου επιθυμία την απέδωσες σε εθνική υπερηφάνεια "το λιγότερο". Τον Αγγλο που συμφωνεί μαζί μου σε ποιο κουτάκι τον χώρεσες;