Μεγάλο θέμα ανοίξαμε(αν και πάντα πρέπει να είναι ανοιχτό για διάλογο). Το κείμενο κάνει μια αυτοκριτική στον αναρχικό χώρο εκ των έσω, σωστή στα περισσότερα από αυτά που αναφέρει, αλλά σε κανά δυο σημεία είναι κάπως αφηρημένη ή και αυστηρή.Αρχικώς θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο καθένας μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί αναρχικός, αφού δεν γίνεται ούτε υπόδειξη κομματικής ταυτότητας, ούτε ο καθένας κουβαλάει μαζί του πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων, ούτε ψηφίζει(συνήθως) για να δηλώσει υπεύθυνα το πολιτικό του υπόβαθρο. Συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι η πολυμορφική κατανομή των ιδεών, αλλά και των ανθρώπων που περιβάλλουν το χώρο. Βέβαια όσοι έχουμε διαβάσει τη θεωρία ή γνωρίζουμε μέσα από μια φυσική ορμή τη σηματοδοτεί η λέξη αναρχία αδυνατούμε να συμφιλιωθούμε με κάποιες ιδέες που παραχαράζουν το νόημα του εγχειρήματος.Είναι αυτή η "παράξενη" λέξη που ονομάζεται ελευθερία και μπερδεύεται μερικές φορές με την ανευθυνότητα και την ασυδοσία και μας οδηγεί είτε στο να τρώμε στη μάπα τέτοια φαινόμενα είτε να σιωπούν κάποιοι, μήπως και βεβηλωθεί το ταμπού της αναρχίας. Η ανάληψη ευθύνης είναι ένα από τα σημαντικότερα θέματα, κάτι που επιμελώς, σύντροφοι αποφεύγουν να κάνουν, δρώντας με προσωπικές κατευθυντήριες γραμμές, χρεώνοντας όμως τις πράξεις τους σε μια ολόκληρη συλλογικότητα ή ολόκληρο το χώρο.Πάσχουμε λοιπόν από μερικό στρουθοκαμηλισμό, αφού δεν περιθωριοποιούμε αυτές τις απόψεις, αλλά σιωπάμε ή αδιαφορούμε πιστεύοντας ότι θα βρουν το δρόμο τους, παρέχοντας την ελευθερία της αυτοδιάθεσης. Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει και βρισκόμαστε συνεχώς να απολογούμαστε, κακώς βέβαια, για πράξεις άλλων που υιοθετούν μια ιδεολογία για να τις δικαιολογήσουν.Πάντα λέμε και γράφουμε πως είμαστε αντιβίαοι, όχι μη βίαοι, κάτι πολύ σωστό, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις γινόμαστε μάρτυρες ενός φετιχισμού στη χρήση της βίας, με αρκετούς θερμόαιμους να είναι προσκολλημένοι στους μπάτσους ή στην καταστροφολαγνία. Με αποτέλεσμα να διαιωνίζουμε και να αναπαράγουμε μια χουλιγκάνικη ρητορική, κάτι που είναι εντελώς λάθος. Θα πρέπει να γνωρίζουμε το μέτρο της σύγκρουσης, πότε πρέπει να γίνει και πότε να κρατάμε αμυντική στάση μην υποκύπτοντας στις προκλήσεις του κράτους.Γνωρίζουμε ότι βαλλόμαστε από παντού, διότι δεν έχουμε τις πλάτες κανενός κόμματος και καμιάς οικονομικής ή κρατικής εξουσίας, και κάποιες φορές κλεινόμαστε στον εαυτό μας δημιουργώντας ένα κύμα εσωστρέφειας αντί να αναζητήσουμε την επαφή με αυτούς που υποφέρουν. Κανείς δεν γεννήθηκε πολιτικοποιημένος, και εκνευριζόμαστε όταν οι άνθρωποι αυτοί κάνουν τα ίδια λάθη και αδιαφορούν για το διπλανό τους, αλλά πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να τους προσεγγίσουμε, να γίνουμε εξωστρεφείς.Όσον αφορά για το περιστατικό του Φλοράλ, δεν είχα ιδέα οπότε δεν μπορώ να εκφέρω και άποψη, αλλά αν όντως έγιναν αυτά τότε είναι κατακριτέα. Το κείμενο υποθέτω πως "καρφώνει" με λίγα λόγια την κατάληψη του ΒΟΞ, για τη μη καταδίκη της επίθεσης, αυτό είναι ένα θέμα που το ίδιο το ΒΟΞ πρέπει να συζητήσει και να επιλύσει. Για τις διάφορες επιθέσεις που αναφέρονται, δεν ξέρω αν όλες έγιναν από άτομα που αυτοπροσδιορίζονται στον αναρχικό χώρο ή διάφορους της πλατείας που δεν έχουν καμία σχέση με αυτόν. Όσο για το χάλι της πλατείας, δε γίνεται να ρίχνουμε όλο το φταίξιμο στο χώρο, αφού έχει κάνει τις απίστευτες προσπάθειες, μαζί με τους κατοίκους, να καθαρίσουν την πλατεία και να της προσδώσουν μια νέα εικόνα. Μην ξεχνάμε πως ο χώρος τα έχει βάλει ακόμα και με τους πρεζέμπορες, όταν όλοι άλλοι αδιαφορούν. Σίγουρα όμως είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει ξανά, και ειδικά τις συλλογικότητες που δρουν γύρω από αυτήν.Τέλος θα έλεγα πως ο αναρχικός χώρος στην Ελλάδα είναι σε νηπιακό στάδιο, δεν έχει το κληροδότημα των Ισπανών αναρχικών, για αυτό και παλεύει και με τα λάθη του που είναι λογικό να δημιουργηθούν, αλλά πρέπει να τα εντοπίζει γρήγορα και να στέλνει στο διάολο. Μας δίνεται μια φοβερή ευκαιρία να συγκροτήσουμε κάτι μαζικό και να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, μην αδρανήσουμε φοβούμενοι την αυτοκριτική.Υ.Γ Μεγάλη η απαντηση μου και πιθανώς να περιέχει λάθη, αφού οι γραμμές αυτές πληκτρολογήθηκαν γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερη ανάλυση στο κείμενο της αυτοκριτικής.
