κλαις εσύ που το διάβασες, αλλά εγώ κάποτε έκλαιγα καθημερινά γιατί η αδερφή μου περνούσε φάση και τους άκουγε βάζοντας το σιντί τέρμα, η μουσική των Slayer μου γάζωνε τον εγκέφαλο, μετά πήρε ηλεκτρική κιθάρα και ενισχυτή και γρατζούναγε το βασανισμένο το όργανο, μετά σε μια κρίση απελπισίας της έσπασα τη κιθάρα και το σιντί, πλακωθήκαμε με την αδερφή μου και ξαναμιλήσαμε μετά από 3 μήνες όταν της έκανα δώρο εισιτήρια για τους Sepultura (άλλη πίκρα αυτοί). Τι πήγα και θυμήθηκα... το τάτατα, τατάρατα, τάρατα, τάρατα φταίει.
