1) Κατείχε την εξουσία, απολύτως νόμιμα, επικυρωμένη με λαϊκή ετυμηγορία. 2) Τα στοιχεία που παρουσιάζουν έγκυροι διεθνείς οργανισμοί για την αύξηση του βιοτικού επιπέδου και τη βελτίωση της ζωής του λαού, δεν είναι καθόλου αμελητέα. 3) Η απεμπλοκή από την κατεστημένη νεοφιλελεύθερη παγκόσμια κλίκα και η δημιουργία ενός ανεξάρτητου οικονομικού μπλοκ των λατινικών χωρών, έχει να μας διδάξει πολλά. Αν είμαι κάπου λάθος, διορθώστε με. Οι ενστάσεις μου τώρα, είναι καθαρά πολιτικές. Το μοντέλο του υπερσυγκεντρωτικού "σοσιαλιστή" Ηγέτη που τόσο εκθειάζει ο "προοδευτικός" χώρος, δεν αποτελεί για εμένα καθόλου πρότυπο. Δε συγκαταλέγω τον Τσάβες καθόλου στους παραδοσιακούς τυράννους που επικαλέστηκαν το σοσιαλισμό. Κι αυτό για πολλούς και διάφορους λόγους. Αλλά δεν παύει να ήταν ένας ηγέτης που είχε συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του. Αυτό είχε ως επακόλουθο πολλές αυθαιρεσίες και καταπατήσεις δικαιωμάτων -η ξεφτίλα μας, έγκειται στο ότι ψάχνουμε διαφορές μεταξύ των αστικών καθεστώτων στα οποία ζούμε, και τις δικτατορίες. Φυσικά όμως υπάρχουν τεράστιες διαφορές και δεν είναι καθόλου το ίδιο-. Μπορούμε να διδαχτούμε από την αντισυμβατική οικονομική πολιτική του, αλλά από εκεί και πέρα, ένα καθεστώς όπου ο ηγέτης έχει συγκεντρώσει όλες σχεδόν τις εξουσίες πάνω του, και η κοινωνία εξαρτάται από τις βουλές του, δε με πείθει, και μου είναι πολιτικά αποκρουστικό. Αυτό το σχόλιό μου, δεν αναιρεί τίποτα απ' όσα έχω γράψει.