Αντιλαμβάνομαι το ρεζουμέ του άρθρου αλλά κάνει μια κακή αρχή. Δύο άκρα, τη Νορβηγία με τη Βενεζουέλα και εμάς που είμαστε κάπου στη μέση (ας πούμε). Δεν μπορείς να συγκρίνεις το μορφωτικό επίπεδο των Νορβηγών, με αυτό των κατοίκων της Βενεζουέλας. Και οι Αφρικανικές χώρες είναι πάμπλουτες σε ορυκτά και πετρέλαια αλλά κολυμπάν στο άιμα. Η Νορβηγία είχε τις βάσεις να ακολουθήσει αυτό το μοντέλο. Δεν είχε ανάγκη να κάνει κοινωνική πολιτική, αφού υπήρχε. Σε μια Βενεζουέλα με σάπια θεμέλια έπρεπε κάποιος να μπαζώσει. Οι άνθρωποι δεν είχαν δωρεάν υγεία και μου λέτε για Νορβηγικά μοντέλα? Κλείνει αυτό. Η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία είναι έλεος των ξένων ανέμων. Ο,τι μας σφυρίξουν θα χορέψουμε. Η Νορβηγία δεν έχει ανάγκη από εξοπλιστικά προγράμματα για να ξοδέψουν. Δεν έχουν τον "Τούρκο τους" οι Νορβηγοί. Δεν έχουν μπαμπούλα ώστε να αγοράζουν εξοπλισμό για να μην τους φάει. Ενώ εμείς τρέμουμε το ντου των γειτότων και κοιμόμαστε με το καρυοφύλλι κάτω από το μαξιλάρι (μην ξεράσω). Η Ελλάδα όμως κύριε συγγραφέα, έχει να επενδύσει στη γεωργία (η Νορβηγία είναι λίγο κρύα για μπαχτσέδες), στην αλιεία επίσης, στο πραγματικό τουρισμό (όχι στο φεστιβάλ κωλοπετεινίτσας όπως λετε). Έχει εναλλακτικές πηγές ενέργειας, έχει να βγάλει και επιστήμη. Και βιοτεχνία άμα λάχει (όχι βιομηχανία σαν τη Νορβηγία). Οπότε δεν μπορείτε να συγκρίνετε. Η κάθε χώρα πρέπει να υιοθετείσει ένα μοντέλο προσαρμοσμένο στης ανάγκες της, ανεξάρτητα από επιρροές άλλων κρατών. Ας είναι και οι υδρογονάνθρακες, αλλά ας είναι για εμάς.
