Μεγάλη κουβέντα ρε παιδιά. Τι είναι ok και τι δεν είναι. Eίναι ok το να λες ok; Είναι ok το btw αντί του ειρήσθω εν παρόδω; Δεν ξέρω. Προσωπικά δεν ήξερα ότι το ; είναι στο q και για να μην πατάω alt+swift έβαζα πάντα ? Αλλά πάντα σε ανεπίσημα κείμενα. Στη σχολή (όταν σπούδαζα δημοσιογραφία) ο καθηγητής μας έλεγε να γράφουμε ΜΟΝΟ ελληνικές λέξεις. Μάλιστα. Υπάρχουν όμως άπειροι τεχνολογικοί όροι (ειδικά στη μουσική κριτική) που απλά δεν επιδέχονται μετάφρασης. Εκεί τι κάνεις; Και ακόμα και αν επιδέχονται κάποιες λέξεις μετάφρασης τότε πρέπει να λέμε όλοι ανελκυστήρας. Όχι ασανσέρ. Μήπως σκοτώνουμε και με αυτό τη γλώσσα; Επίσης και σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής οι περισσότεροι διδάσκουν να γράφεις engreek. Δηλαδή και τα ξένα ονόματα με ελληνικούς χαρακτήρες. Εγω πιχι αυτό το έβρισκα πάντα αντιαισθητικό και πυρήνα προβλημάτων. Ο Bukowski πιχι προφέρεται Μπουκάουσκι. Λεγόταν Μπουκόβσκι και για να μη φαίνεται η καταγωγή του, το έκανε Μπουκάουσκι. Επειδή το γράφουμε στα ελληνικά, τα μισά του βιβλία τον έχουν Μπουκόβσκι και τα άλλα μισά Μπουκόφσκι, ενώ είναι και θέμα αντιπαράθεσης στον λογοτεχνικό κόσμο. Θα το είχαμε γλιτώσει λέω εγω. Όπως και το Hemingway. Άλλοι το έχουν Χέμινγκουεη. Άλλοι Χέμινγκουεΐ άλλοι δεν βάζουν καν κ και γράφουν Χέμινγουεη. Μήπως και αυτή η Ελληνοποίηση δεν σέβεται τις άλλες γλώσσες; Δεν ξέρω το θέτω σαν ερώτημα για προβληματισμό. Νεύτωνας. Είχα φίλο που μέχρι και τα 25 του νόμιζε ότι είναι έλληνας ο Newton. Γιατί έγινε Νεύτωνας ρε παιδιά; Όχι απλά γράφτηκε με ελληνικούς χαρακτήρες, ελληνοποιήθηκε κιόλας. Που αυτό συνήθως γίνεται με μικρά ονόματα. Αλλά και με επίθετα; Δηλαδή μήπως θα έπρεπε να λέμε τον Will Smith Γουλιέλμο Σιδερά; (Smith μεταφράζεται σιδεράς). Όλα αυτά τα ερωτήματα με απασχολούν (και ακόμη περισσότερα). Στην γραφή μου τελικά αποφάσισα να καταργήσω κάθε κανόνα που έμαθα (αφού πρώτα τους έμαθα). Είναι θεμιτό. Μπορεί να είναι πολύ δημιουργικό. Μπορεί να είναι και όμορφο. Δεν πιστεύω ότι είναι απειλή στην ελληνική γλώσσα. Νομίζω πως τελικά μετράει το αποτέλεσμα. Αν διαβάζεις ένα κείμενο και λες "εδω ο συγγραφέας έχει πειραματιστεί" είναι εντάξει. Αν λες "εδω ο συγγραφές μιλάει σαν την θεία μου από το Σικάγο" μάλλον o συγγραφέας απέτυχε. Άρα είναι ΚΑΙ θέμα αισθητικής σε τελευταία ανάλυση. Αλλά ίσως το θέμα επιδέχεται πολλές άλλες αναλύσεις. Τέλοσπάντων ή ΤΕΣΠΑ που λένε. Δεν την φοβάμαι τη γλώσσα. Όπως και καμία γλώσσα. Μάθετέ τη. Να την σέβεστε αλλά εγω θα έλεγα, να παίξετε και μαζί της. Η ζωή είναι μικρή για να κάθεσαι ήσυχος.