#12 Θέλω να συμπληρώσω πως αν θέλει η Christina, την παρακαλώ να φτιάξει ένα λογαρισμό εδώ με ένα email κι ας μας το δώσει, αν θέλει φυσικά να επικοινωνήσει και με άλλους που έχουν παρόμοιο πρόβλημα. Έχω γύρω στα 15 χρόνια παρόμοιο πρόβλημα. Πολύ θα ήθελα να αυτοκτονήσω, όχι γιατί η ζωή είναι δύσκολη αλλά γιατί υπάρχει κάτι δυσβάσταχτο μέσα μου. Το προσπάθησα αλλά δεν τα κατάφερα. Το μόνο που κατάφερα είναι να βρεθώ στο νοσοκομείο και να στεναχωρήσω την οικογένειά μου. Με βοήθησαν αρκετά τα φάρμακα που έπαιρνα κατά καιρούς όλα αυτά τα χρόνια. Οι συναντήσεις με ψυχολόγους και ψυχιάτρους βοήθησαν λίγο, περισσότερο γιατί πρέπει να "ταιριάξεις" με αυτόν που σε παρακολουθεί και δεν είναι εύκολο σαν άλλες ιατρικές ειδικότητες όπως π.χ. ουρολόγος (ε, δε χρειάζεται και πολλή επικοινωνία!). Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση και έχω τη βεβαιότητα ότι τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα (π.χ. με τα χρόνια θα προστίθενται προβλήματα υγείας, προβλήματα οικονομικά και όσο εύκολο ήταν για μένα να βρω δουλειά στα 25 ξέρω ότι αν βρεθώ σήμερα ή σε λίγα χρόνια χωρίς δουλειά θα πεθάνα από πείνα γιατί σε μεγαλύτερες ηλικίες δεν προσλαμβάνουν συνήθως ανειδίκευτους εργάτες). Κάτι που με βοηθάει να συνεχίσω είναι ότι σε σύγκριση με την ανθρωπότητα δεν είναι δα και τόσο σημαντική η ύπαρξή μου. Θα μπορούσα να ήμουνα ένα μυρμήγκι ή ένα ποντίκι. Αυτό το τελευταίο θα μπορούσε να είναι και πειραματόζωο, γιατί δηλ αυτό περνάει όλη του τη ζωή σε μαρτύρια;Τι θέλω να πω; Προσπαθώντας να μην παίρνω στα σοβαρά την ύπαρξή μου και κάνοντας ένα δυο πράγματα που με χαροποιούν κάθε μέρα, συνεχίζω όσο μπορώ στη ζωή. Έψαξα και σε θρησκείες και φιλοσοφίες (κυρίως αρχαιοελληνικά φιλοσοφικά κινήματα, κυνισμός, πλατωνική θεωρία κτλ) πώς βλέπουν τα πράγατα για να καταλήξω στο ίδιο. Ο καθένας κάνει ότι μπορεί για να είναι καλύτερα. Μακάρι να βρεις κάτι που θα σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα. Δυστυχώς δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Εύχομαι κι εγώ να συνεχίσει να γράφει η Λένα, γιατί είναι ψυχοθεραπεία η στήλη της!
