Ο ανθρώπινος πολιτισμός αποτελεί ρήξη με την φύση. Μπορεί να μην έχουμε πάψει να είμαστε σε ένα βαθμό "ζώα" (δεν το λέω υβριστικά, έτσι;) αλλά ως κοινωνικά όντα έχουμε βάλει και 5, 6 βασικούς κανόνες για να μη κατασπαράζει ο ένας τον άλλο καθημερινά (και εννοώ κυριολεκτικά). Φυσικά αυτές οι κοινωνικές ισορροπίες διασαλεύονται σε ακραίες περιπτώσεις (πχ. πόλεμος)και ο άνθρωπος μπορεί να δείξει την "κτηνώδη" του φύση. Που θέλω να καταλήξω; Το είναι ή δεν είναι φυσικό δεν μπορεί να αποτελεί επιχείρημα για κάτι το οποίο αφορά την κοινωνία του ανθρώπου , πρώτον γιατί αν ζούσαμε "φυσικά" δεν θα υπήρχε κοινωνία και πολιτισμός και κατά πάσα πιθανότητα τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα και δεύτερον γιατί το τι θεωρούμε τελικά "φυσικό" είναι κοινωνικά και πολιτισμικά καθορισμένο (διαφέρει από κοινωνία σε κοινωνία και από εποχή σε εποχή). Το "τι θα πει ο κόσμος" - όσο ντεμοντέ και αν ακούγεται - είναι ένα καλό επιχείρημα που ξεφεύγει από το τι είναι φυσικό και τι όχι. Διότι ο άνθρωπος συναναστρέφεται άλλους ανθρώπους και όχι βουνά και ποτάμια οπότε επηρεάζεται από τους άλλους ανθρώπους. ΑΛΛΑ τα καλά νέα είναι ότι οποιαδήποτε κοινωνική σύμβαση μπορεί να τροποποιηθεί, να αλλάξει κτλ. από τον άνθρωπο. Εδώ πέρα υπήρξε εποχή που η "επιστήμη" στην Ελλάδα υποστήριζε ότι η μόρφωση έκανε κακό στη γυναικεία "φύση" και την αναπαραγωγική ικανότητα της, τι να λέμε; Να μιλήσουμε για τη στάση της κοινωνίας απέναντι στο διαζύγιο, τις γυναίκες που εργάζονταν, τις ανύπαντρες μητέρες, τα παιδιά εκτός γάμου; Και ακόμα αυτά δεν έχουν εξαλειφθεί πλήρως. Η ίδια η επιλογή της υιοθεσίας ήταν κατακριτέα (θα πάρετε ξένο παιδί και πως θα σας βγει)Είναι δύσκολο αλλά ο δρόμος έχει ανοίξει, πολλοί ετεροσεξουαλικοί και ομοσεξουαλικοί άνθρωποι (γιατί μη θεωρούμε και αυτονόητο ότι όλοι οι gay άνθρωποι είναι θετικοί σε αυτό)είναι θετικοί στην ιδέα, κάτι που θα κάνει την στήριξη των επιλογών αυτών των ανθρώπων πιο εύκολη καθώς και τη ζωή αυτών των παιδιών. Κάτι αλλάζει, όπως άλλαξε και για πολλά άλλα πράγματα.
