Νοών νοείτο, δεν πάει έτσι. Εννοείται, πως κανείς που έχει σώας τας φρένας δεν θέλει να πεθάνει, όσο χρονών και να είναι, αυτό όμως δεν σημαίνει, πως δεν καταλαβαίνεις αυτήν την αλλαγή επάνω σου, πως δεν λυπάσαι που τα χρόνια πέρασαν. Ναι, κάτι τέτοιο δεν πρέπει ποτέ να σε καταβάλει τόσο, ώστε να μην σε αφήσει να χαρείς, κάθε στιγμή της ηλικιωμένης ζωής σου, όμως δυστυχώς, και είναι πιστεύω φυσιολογικό, είναι αναπόφευκτο να σκέφτεσαι, ότι σαν τα νιάτα δεν υπάρχουν, είναι φυσιολογικό να βλέπεις το ποσο άλλαξες εξωτερικά και στιγμές να λυπάσαι γι'αυτό, να καταλαβαίνεις, πως δεν έχεις την ίδια φυσική δύναμη....κι άλλα πολλά. Απο αυτήν την άποψη λοιπόν, ναι, τα γηρατειά είναι κάτι σαν "τιμωρία" για την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος στα νεανικά χρόνια. Σκέψου, ότι υπάρχουν και άνθρωποι που η μετάβασή τους στα γηρατειά γίνεται με πολύ άσχημο τρόπο, σκέψου πόσο ίσως άσχημα αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι, όταν σκέφτονται το πώς ήταν, όταν ήταν νέοι και πώς "κατηντήσαν"
