Φυσικά και δεν θα με πείραζε παράσταση-ταινία-έκθεση κλπ. εμπνευσμένη ή βασιζόμενη στον Μιχαλολιάκο. Εσύ όμως περιγράφεις μια "αγιογράφηση" του χ.ψ. Μιχαλολιάκου διαμέσου της τέχνης, κάτι που, νομίζω, στοιχειωδώς έξυπνοι ή εξοικειωμένοι με τις τέχνες ανθρωποι θα αντιλαμβανόντουσαν, επομένως και θα απέφευγαν. Εκτός κι αν πρόκειται για οπαδούς του.Στην παράσταση του εθνικού (την οποία δεν έχει δει κανείς, καθότι δεν ανέβηκε ακόμα) βλέπω μια ελεύθερη απόδοση ενός βιβλίου του Καμύ και μια συγκεκριμένη θεματική, την οποία επιλέγουν να υποστηρίξουν με πλήθος άλλων λογοτεχνικών αναγνωσμάτων, μεταξύ των οποίων ΚΑΙ το βιβλίο του Ξηρού. Συνεπώς, κανένας λόγος για κανένα γαύγισμα.Άπαξ και ανέβει το έργο και διαπιστωθεί από το κοινό ότι όντως πρόκειται για μια "αγιογράφηση", ξέπλυμα, οτιδήποτε του Ξηρού, τότε ναι, να τους κράξουμε παρέα, μαζί κι εγώ. Πάλι όμως, το δικαίωμα της ελεύθερης καλλιτεχνικής έκφρασης του καθενός, οφείλουμε όλοι να το υπερασπιστούμε. Ακόμα και του υμνητή του Μιχαλολιάκου.