Αγαπητή σεληνιασμένη αυτές τις βλακείες που λες, τις λέγαμε κι εμείς σε έναν πολύ πολύ δικό μου άνθρωπο (συγγενή 1ου βαθμού) όταν είχε πέσει (χωρίς λόγο νομίζαμε) "στα πατώματα" και δεν έβγαινε από το σπίτι αρνούμενος να κάνει οτιδήποτε. Του υπνθυμίζαμε διαρκώς ότι τα έχει όλα και ότι είναι απλώς αχάριστος και ότι υπάρχουν χειρότερα και δεν εκτιμάει αυτό που έχει... Ιδίως οι γονείς του ήταν διαρκώς θυμωμένοι μαζί του.Και ένα μεσημέρι Τρίτης, μας άφησε για πάντα. Ακόμα και το γεγονός ότι το είχε αποφασίσει, δεν καταφέραμε να το καταλάβουμε... Τίποτα δεν καταφέραμε να καταλάβουμε... Μακάρι να είχαμε καταλάβει. Δεν περνάει μέρα που να μην αισθάνομαι ενοχές. Που να μην σκέφτομαι ότι αν είχα καταλάβει, ίσως να ήταν ακόμα εδώ. Μαζί μας. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο. Μακάρι..Οπότε σεληνιασμένη σταμάτα. Δεν ξέρεις για τι μιλάς και λες πράγματα που αφορούν μόνο τη στενή οπτική σου γωνία.
