Κατ’ αρχάς να πω πως δεν έχω ουδεμία διάθεση να υπερασπιστώ τον Ολυμπιακό σε άλλα θέματα πέρα από τα αμιγώς… μπαλαδόρικα της εποχής. Και γι’ αυτά εκφράστηκα. Για μένα, για να το πω ξεκάθαρα, δεν υπήρξε καμμία μεγάλη ομάδα που να πήγε κόντρα στη δικτατορία – επειδή αυτό είναι το βασικό ζήτημα, που τίθεται στη συζήτηση. Κι αυτό είναι ένα θέμα «μαύρο», για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Παραθέτω ένα απόσπασμα (τα κεφαλαία δικά μου) επιστολής του διοικητικού συμβουλίου του ΠΑΟΚ προς τον… πρωθυπουργόν και αντιβασιλέαν κ. Γεώργιον Παπαδόπουλον, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Μακεδονία» (γιατί και αυτό έχει τη σημασία του) την 28/2/1973: «Εξοχώτατε κύριε Πρωθυπουργέ η διοίκησις του ΠΑΟΚ απηχούσα την ομόφωνον γνώμην των αθλητών και μυριάδων φιλάθλων, απευθύνεται εν οδύνη και κατόπιν πολύ περισκέψεως προς υμάς ως την υστάτην καταφυγήν και τον ΥΠΕΡΤΑΤΟΝ ΦΥΛΑΚΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ και σας αναφέρει… (…). Μένομεν με την ακράδαντον πεποίθησιν ότι ουσιαστικώς εστρέφετο εναντίον των αξιών εκείνων, τας οποίας η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ήλθε να προασπίση την αυγήν της 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ(…). Κύριε Πρωθυπουργέ, παν το οποίον επί μίαν εξαετίαν έχει οικοδομήσει η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ εις τον ελληνικόν αθλητισμόν κατέρρευσεν(…) κ.λπ., κ.λπ.». Ανεξαρτήτως του λόγου για τον οποίον γράφτηκε η ανοιχτή αυτή επιστολή προς τον Παπαδόπουλο, δείχνει περίτρανα το γλείψιμο της χουντικής διοίκησης τού τότε ΠΑΟΚ προς το απριλιανό καθεστώς. Μην τα σκαλίζουμε τα πράγματα, γιατί βρωμάνε. Και όχι μόνο για τον ΠΑΟΚ, αλλά και για άλλους πολλούς.
