#5 Μετά από 2 φορές που έχω καεί, μεταβιβάζω τα την γνώση που μου έμεινε από τα εγκαύματα: όταν θέλεις να γνωρίσεις πιο γρήγορα τον άλλον δεν τον καλείς να μείνεις σπίτι σου αλλά πας να μείνεις εσύ στο δικό του. Μπαίνεις εσύ στην δική του σφαίρα, το σταθερό του τηλέφωνο χτυπάει από τους δικούς του στην αρχή ανθρώπους, η γειτονιά είναι δική του και πώς κινείται σε αυτήν είναι ήδη καθορισμένο, ο τρόπος που κινείται στο σπίτι του είναι δικός του. Όταν πάμε σε νέο χώρο τους πρώτους μήνες λειτουργούμε συνήθως με τακτ που δεν σκιαγραφεί εύκολα τα καλά μας και τα στραβά μας. Μπες στην δική του πραγματικότητα ακόμα κι ανα το σπιτι είναι νοικιασμένο ακόμα και αν είναι μία τρύπα, δεν έχει σημασία. Έτσι κι αλλιώς αυτό που θέλει είναι να μείνετε μαζί. Το πού γιατί να έχει τόση σημασία;